Víkurfréttir - 16.12.2021, Blaðsíða 54

Þorbjörg Bergsdóttir hóf útgerð og fiskvinnslu með eiginmanni sínum, Baldvini Njálssyni, árið 1965.
Fyrstu árin var útgerðin smá í sniðum en hófst af fullri alvöru 1973. Allt hófst þetta með því að Baldvin
keypti bát með föður sínum, Njáli Benediktssyni, og Sveini Björnssyni. Sá bátur var gerður út í þrjú ár
og þá seldur. Þá var gert hlé á útgerð til ársins 1973 þegar Baldvin Njálsson fór í rekstur með Kjartani
Mássyni. Það samstarf var í tvö ár. Þá var stofnuð Fiskverkun Baldvins Njálssonar. Frá árinu 1986 hefur
fyrirtækið verið rekið undir nafni Nesfisks með um 400 manns í vinnu. Fyrirtækið á um tug skipa og
það nýjasta, hátækni frystitogarinn Baldvin Njálsson GK 400, bættist í flotann á dögum. Þorbjörg, eða
Bobba eins og hún er alltaf kölluð, fór út til Spánar og tók á móti skipinu hjá skipasmíðastöðinni og
sigldi með því heim. Bobba kom í land í Keflavíkurhöfn en hún býr í háhýsi við höfnina og það var því
stutt heim eftir fimm sólarhringa siglingu um 1400 sjómílna leið. Útsendarar Víkurfrétta hittu Bobbu
á heimili hennar og ræddu við hana um gamla tíma, nútímann og framtíðina.
Fiskverkun í öðru hverju
húsi við ströndina
Hvernig voru aðstæður í Garðinum
þá, það snerist allt um fisk, var það
ekki?
„Strandlengjan var öllsömul með
fiskverkun í öðru hverju húsi. Það
voru allir í þessu.“
Var eitthvað sem ýtti ykkur út í
þetta?
„Þetta er bara einhver þráhyggja.
Baldvin vildi þetta og hafði áhuga
fyrir þessu, hafði verið alinn upp
við þetta og Njáll faðir hans var í
þessu. Hann var bara vanur þessu og
þegar Njáll hættir tók Baldvin bara
við, kaupir af honum og það var bara
eðlilegt.“
Hvernig var að vera ung kona í
Garðinum á þessum tíma?
„Það var mjög gott að vera í Garð-
inum. En ég verð að viðurkenna
það og segi enn og aftur: ég var ekki
hrifinn af þessu, að vera í þessum
rekstri, það var ekki eitthvað sem
ég ætlaði mér. Ég ætlaði bara hafa
það notalegt um ævina. Ég vildi bara
að við myndum vinna bæði frá níu
til fimm og hefðum bara gaman af
lífinu. Það var víst ekkert svoleiðis
í boði. En ég er ekkert óánægð með
þetta, alls ekki. Nei, alls ekki.
Það myndi enginn trúa því
hvernig þetta var, það er ekki
hægt. Þegar við vorum að byrja var
tekinn bátur á leigu. Þar var beitt í
Hafnarfirði og aflanum var landað í
Grindavík og honum keyrt út í Garð.
Þetta var bara sólarhrings vakt og
það var stundum eins og Baldvin
þyrfti aldrei að sofa. Svo byrjar
Bergþór sonur okkar að keyra um
leið og hann fær bílpróf og þá róast
aðeins vinnan hjá Baldvin en þetta
var alls ekki hægt. Það mundi engum
detta í hug þessi vitleysa í dag.“
Sjómönnum smalað um helgar
Þú ert að ala upp börn á þessum
tíma og ert með annan fótinn í
fyrirtækinu líka?
„Já, ég keyrði sjómennina og hafði
mikið gaman að því að keyra þá til
borðs. Það þurfti að smala þeim
saman um helgarnar. Ég gerði það
og hafði gaman af. Ég sat líka alltaf
í þegar farið var í Hafnarfjörð að
sækja bjóði. Ég var alltaf með og ég
hugsaði alltaf þegar við komum til
baka; andskotinn, ég ætla ekki að
fara með næst. Svo kom eitthvað
upp tveimur tímum seinna og ég
hljóp til eins og rófulaus hundur. Ég
hafði gaman af og hef það eiginlega
enn.“
Þið byrjið með fiskvinnslu og út-
gerð 1973 og kvótakerfið kemur
skömmu síðar.
„Við byrjuðum smátt en það var
alltaf verið að kaupa nokkur kíló.
Ég verð að segja frá því sem fór í
taugarnar á mér þegar við vorum
skítblönk, nýbúin að kaupa kvóta.
Þá mættum við öllum kvótaeig-
endunum sem við vorum búin að
vera að kaupa af. Það var ekki alltaf
gaman. Og þeir þurftu ekki einu
sinni að vakna á morgnana eða gera
nokkurn skapaðan hlut. Eftir smá
stund voru þeir komnir með ein-
hverja trillu og að næla sér í smá
kvóta. Lífið var bara svona.“
Þetta hefur verið að stækka hjá
ykkur smá saman í hálfa öld?
„Já, það var byrjað á því að kaupa
gamlan bát frá Ólafsfirði. Svo vorum
við líka í samkeppni við Samherja.
Þeir voru svo sniðugir og voru
ekkert að veiða þann kvóta sem
þeir voru að kaupa. Þeir leigðu hann
bara áfram gátu svo keypt nýtt skip
og annað skip og við vorum alltaf að
basla með þetta gamla. Þannig að
mér fannst þetta ekki alltaf sann-
gjarnt.
Bobba í Nesfiski
Einu sinni var
ég búin að fara
fimm ferðir til
Keflavíkur og sækja fólk
um hádegi og aldrei mætti
neinn sem ég var að sækja.
„Þetta var bara sólarhrings
vakt og það var stundum eins og
Baldvin þyrfti aldrei að sofa“
Höfuðstöðvar Nesfisks ehf. í Garði.
54 // VÍKurFrÉttir á suÐurNesJum Í 40 ár