Borgfirðingabók - 01.12.2005, Qupperneq 24

22
Borgfirðingabók 2005
fylgdu sængur, rúmföt
og handklæði, en bað-
herbergi var á gang-
inum. Ef kalt var úti
var húsið kynt, en
ekki þekktist að láta
hitaflösku í rúm gest-
anna til að hita það.
Föt sín urðu gestir að
sjá um sjálfir, því að engin þjónusta var um þvott eða aðra hirðingu
þeirra. Gestir fengu ekki matseðil til að velja heldur var einungis
einn ákveðinn réttur á borðum. Milli níu og tíu á morgnana var
morgunmatur, en það var kaffi og te, hveitibrauð og rúgbrauð með
kæfu, lifrarpylsu, rúllupylsu o.fl. Hádegismatur, milli tólf og eitt,
var með ýmsu sniði, svo sem kjöt og fiskur. Lax var að sjálfsögðu
á borðum, og kjötið var ýmist reykt, saltað eða niðursoðið. Kjöt
reykti Guðrún á þann sérstaka hátt að hún brenndi hrísi og taði í
miðstöðvarkatlinum í húsinu og kom kjötinu fyrir í múrpípunni. Á
þann hátt fékkst nýreykt kjöt utan venjulegs sláturtíma. Þótti þetta
kjöt hið mesta lostæti. Með miðdagskaffinu var bakkelsi, þ.e. randa-
lín og smákökur ásamt fleiri kökum. Á kvöldin var kalt borð, og þá
var m.a. hangikjöt á borðum.
Guðrún stundaði nokkra matjurtarækt og gat boðið gestum sínum
ferskt grænmeti með matnum. Setti hún matarolíu á salatblöðin og
bragðbætti með Worcestershiresósu. Þá eldaði hún stundum súpu
úr njóla eða hundasúru, og þegar berin voru komin síðsumars voru
krakkamir látnir tína ber í desert. Sérstök mataráhöld vom fyrir gesti
og einungis notuð að sumrinu, leirdiskar, glös og stálhúðuð hnífapör.
Borðdúkar voru hvítir og stífaðir með kartöflumjöli, en einungis
var hægt að strauja á nóttunni. Matseld stóð allan daginn og ekki
var pláss til að hita straujárnin á öðrum tíma. Hver gestur hafði sína
servéttu úr lérefti, og fengu gestir svo léreftspoka sem þeir skrifuðu
nafnið sitt á með blýanti og settu servéttuna sína þar og höfðu hana
þannig vísa. í kjallaranum var eldhús fyrir heimafólkið, og var eldað
sérstaklega fyrir það nema þegar saltkjöt eða annar venjulegur matur
var á borðum. Guðrún húsfreyja eldaði sjálf eitt sumar, en hin sumrin
var sérstök matráðskona sem eldaði, önnur sem tók til á herbergjum
og sú þriðja sem þreif. Algjörlega var aðskilið hótel og heimili, en
Snmarhólelin
oð ArnbjarnaHœk, ÁHÓlfwiöðuni, IlreðnTutni, Imiigarvntui, Mi'ilnkoti
Norfitnngu, Reykholtt, Sviguaskarði otr ÞraxtnlundÍ bnfn nfgreiðslu bj<
Ferðaskrifstofu Islands,
Ingólfshvcli- — Símí 21139.
Munið að panta í tíma. þvi aðsókn er mikil
Morgunblaðið 2. ágúst 1934.