Borgfirðingabók - 01.12.2005, Side 97

Borgfirðingabófc 2005
95
álfa og huldufólks, og það er byggt á alveg heilögum stað. Það er
mjög sérkennileg orka í þessari Fannahlíð/Saurbæjarhlíð.“ (Hlíðin
ber bæði nöfnin.) Erla sagði ennfremur að bygging þessa húss hefði
verið í óþökk þeirra álfa og huldufólks sem fyrir voru hér. Þetta er
þeirra svæði og þeirra krossgötur. Þeir hefðu aldrei sætt sig við þessa
byggingu. Hún stæði í vegi fyrir þeim, og þess vegna hefði engin
starfsemi í húsinu gengið upp.
Mér þóttu þetta þung tíðindi. En ég var vön að takast á við erfið
verkefni. Eg spurði Erlu ráða. Hún sagði að það væri númer eitt að ég
yrði að fara út að semja við þau. „Þú þarft að semja við þau og segja
þeim hvað þú ert að gera, hvað þú ert að hugsa, hvað þið sjáið fyrir
ykkur í þessu húsi í framtíðinni, hvemig þið viljið vinna og starfa, og
þú þarft jafnframt að hefja samstarf við þau.“
„Og hvemig geri ég þetta," spurði ég.
„Þú verður bara að tala við umhverfið og bjóða þeim fram þína
aðstoð ef þú getur.“
„Og þarf ég ekki að vita meira,“ spurði ég.
„Nei nei, þú getur bjargað þér sjálf.“
Síðan hef ég ekki talað við Erlu. En ég fer sífellt í gönguferðir
héma í kring um húsið. Og nú trúi ég því að margt fólk og gott búi
með okkur héma, alls staðar í umhverfinu. Eg lét það vita að ef það
væri eitthvað sem við gætum gert fyrir það, þá væri það meira en sjálf-
sagt. Það hafa gerst nokkrir merkilegir atburðir sem hjálpa mér til að
trúa því að þetta sé eins og ég hef nú sagt frá.
(Sjá söguna Brúðarkotið bls. 111 í þessu hefti
Borgfirðingabókar, skráða af Hansínu B. Einarsdóttur)
FTH