Borgfirðingabók - 01.12.2005, Síða 117

Borgfirðingabók 2005
115
þegar hann vill? Hann er vanur því.“ Sjómennirnir skutu saman fleiri
dollurum, en Jón var að hugsa um Snata sinn. Nú kom nýr maður til
leiks með stóra fúlgu í höndunum. Hann sagðist nú vera bátsmaður
á stóru skipi og hafa meira við Bubba að gera en strákurinn. Fleiri
dollarar bárust nú til sjómannsins unga. Jón batt enda á þetta uppboð
með því að kinka kolli til sjómannsins unga og tók við fullri lúku af
seðlum!
Það var eins og Snati skildi það sem var að gerast. Jón benti hon-
um, og Snati færði sig til sjómannsins unga, sjómannsins sem kunni
að leika sér.
„Æi-jæja. Eg ætlaði nú ekki með hann heim aftur,“ sagði Jón.
„Mamma hans er komin að gotum og er orðin vond við hann. Ég
ætlaði með hann í mógröf, en þá náði ég honum ekki.”
Ég sá íyrir mér Jón og Snata vera að leika sér á mógrafarbakkanum.
Snati vann.
Móðir okkar hjálpaði Jóni að ganga frá seðlunum í innri vasa og
setti öryggisnælu fyrir. Ekki man ég hvað dollararnir voru margir, en
talað var um að fyrir þetta fé mætti fá tvær ungar kýr. Þessi sala varð
fræg og fréttist víða. Snati var farinn í stríðið, hann fór út í gráa skipið
sem var með tjaldað yfir varning á dekkinu. Snati kom einu sinni eða
tvisvar í land og fór vel á með þeim félögunum.
Nokkrum morgnum síðar vöknuðum við upp við keðjuskrölt. A
20 mínútna fresti létti skip akkerum og fór að síga af stað í hægri
suðvestan golunni. Þau hurfu okkur undir Grafarmelana. Stefndu
vestur fyrir land. Við sáum þau ekki lengur, en fréttum af þeim.
Stóra gráa skipið lenti yst á stjórnborða í skipalestinni. Þegar kom-
ið var nærri út á móts við Þormóðssker steig skyndilega súla upp
úr skipinu framanverðu. Reykur og gufa huldi skipið. Þrumuhljóðið
kom nokkru síðar í land. Þegar hæg suðvestan golan hafði svifað
svælunni frá var skipið horfið.
Þarna féll Snati. Hann var vænn héppi, af íslenska kyninu, með
hringaða rófu, klakkeyru og augu sem jafnan leiftruðu af gleði og
gamansemi.
22.08.2004
Gamli