Borgfirðingabók - 01.12.2005, Side 140

138
Borgfirðingabók 2005
að skálanum, efni og
annað sem þangað þurfti
að flytja, voru dregin
á sleðum eða borin, en
þetta er um 6 km leið.
Dvölin í Skálafelli var
mjög skemmtilegur tími.
Fólkið var að mestum
hluta félagar úr K.R., nán-
ast kunningjahópur. Þar
ríkti einstaklega glaður
og góður andi. Kennslan
var önnur og betri en á
Kolviðarhóli og tíminn
betur nýttur, svo að oft
var verið úti á skíðum
fram á kvöld meðan birtu
naut við. Landslagið og skíðafærið bauð líka upp á það og dró fólkið
til sín. A kvöldin var jafnan einhver gleðskapur sem flestir tóku þátt í.
Var spilað, sungið og dansað. Rigmor Hansen danskennari var þama
nokkra daga í skálanum. A kvöldin var hún stundum að leiðbeina
okkur við danssporin.
Skíðakennarinn var mikill áhuga- og dugnaðarmaður og góður
félagi. Hann virtist kunna vel til verka. KR-ingar höfðu sent hann
til Noregs til að búa hann betur undir leiðbeiningastarfið. Hann hét
Stefán Gíslason og var þá starfsmaður hjá Natan & Olsen. Nokkrum
árum síðar lést hann úr krabbameini.
Síðdegis þann 9. apríl kom maður að nafni Baldur Jónsson upp
í skála. Hann færði okkur þær fréttir að þýskur her hefði ráðist inn
í Danmörku og Noreg þá um nóttina áður. Ekki er því að neita að
nokkrum óhug sló á fólkið við þessa frétt. En það var haldið áfram
að renna sér og tíminn notaður vel. Farið var að skyggja þegar haldið
var í skála. Þá var líka kominn suðvestan strekkingur, hitinn kominn
niður undir frostmark og þoka hafði lagst á fjallið, allt niður fyrir
skálann. Mig minnir að fólkið hafi gengið óvenju snemma til náða
þetta kvöld, verið orðið lúið og hvíldinni fegið og fallið fljótt í svefn
í hinni sameiginlegu flatsæng á skálagólfinu.