Borgfirðingabók - 01.12.2005, Side 166

164
Borgfirðingabók 2005
að unga fólkið sé sjálfhverft og heimtufrekt og ætti ef eitthvað er
að hugsa minna um sitt eigið skinn. En ég held að nú á tímum alls-
nægta sé einmitt mikilvægara en nokkru sinni að efla áhuga hjá ungu
fólki til að hugsa um sjálft sig. Allsnægtir leiða nefnilega til doða og
tómleika og þegar við bætist að tómleikinn er fylltur með endalausri
auglýsingamennsku um hvað sé „in“ og hvað sé „out“, hvemig maður
eigi að klæða sig og líta út og hvað maður verði að eignast og hverju
þurfi að henda - þá er auðvelt að gleyma því hvað manni sjálfúm
finnst mikilvægt.
íþróttir hjálpa fólki að temja sér sjálfsaga og þær bjóða upp
á skýra sýn um hvað sé mikilvægt og hvemig beri að stefna að
markmiðum sínum. Til viðbótar gefúr íþróttaiðkun hraustan
líkama sem er undirstaða andlegrar vellíðunar. Og félagsstarf
ungmennahreyfingarinnar þroskar félagsanda fólks og hvetur okkur
til að forgangsraða óskum okkar ásamt því að taka tillit til óska
annarra. Hvort tveggja em góðar leiðir til að bæta sjálfsímynd ungs
fólks.
Markmið ungmennahreyfingarinnar em þannig enn í fullu gildi,
en leiðimar þurfa sífellt að vera í endurskoðun. Hættan sem að
hreyfingunni steðjar er að of mikilli orku sé varið í að viðhalda um-
gjörð starfseminnar - að skipulag og verkefnaval þróist ekki með
ömm samfélagsbreytingum. Besta leiðin til að tryggja sífellda
endurskoðun á viðfangsefnum og aðferðum er að efla virkni ungs
fólks innan ungmennafélaganna. Það væri æskilegt að mun fleiri
félögum væri stjórnað af ungu fólki á aldrinum 15-30 ára og að þessi
aldurshópur leiddi sjálfur starfið-bæði í félögunumogí hreyfingunni
sem heild. Það var þessi hópur sem stofnaði ungmennahreyfinguna
og það er þessi hópur sem hvað mest þarf á því að halda að hætta að
vera þiggjendur en vinna í staðinn að framfömm sjálf sín.
A