Rökkur - 01.12.1932, Qupperneq 70

148
R Q K K U R
„I nafni hcilagrar þrenningar,
slatt upp, þú liinn dauði!“ Þessi
orð þrítók liann, en ekki reis
upp konungssonurinn að lield-
ur; liann bærði ekki á sér. Þá
kallaði Glensbróðir aftur upp
sömu orðin og fór á sömu leið.
„Statlu upp, drengur góður“,
sagði hann, „eða þú hefir verra
af.“
En rétt i því liann mælti þetta,
kom Sankti Pétur inn um
gluggann og sagði:
„Hvað hefir þú, guðlausi
maður, hér fyri r stafni? Hvern-
ig á hinn dauði að rísa upp,
þcgar þú hefir komið öllum
beinum hans á rugling?“
„Eg gerði það eins vel og eg
gat, elsku bróðir!“, svaraði
Glensbróðir.
„Eg ætla nú saml að hjálpa
þér i vandræðum þinum“, sagði
Sankti Pétur, „en það læt eg
þig vita, að ef þú tekur upp á
slíku, þá mun það þér til ógæfu
verða; ekki máttu heldur setja
neitt upp eða þiggja neitt af
konunginum í launa skyni.“
Að svo mæltu raðaði Sankti
Pétur beinunum eins og þau
áttu að vera og mælti þrisvar
sinnum:
„I nafni heilagrar þrenning-
ar, statt upp, þú hinn dauði!“
Og sjá, kóngssonurinn stóð upp
alheill og jafnfríður og hann
hafði áður verið. Eftir það fór
Sankti Pétur út um gluggann
aftur, en Glensbróðir þótti vænt
um, að svo vel liafði ræst úr,
en blóðsárnaði þó um leið, að
hann skyldi ekki mega heimta
borgun:
„Eg skil ekki“, hugsaði hann
með sér, „livaða rækarls mein-
lokur eru í liausnum á honum,
það, sem liann gefur með ann-
ari hendinni, það tekur hann
með hinni. Það er ekki nokk-
urt vit í öðru eins.“
Konungur bauð nú Glens-
bróður að launum livað sem
hann vildi, en hann þorði eng-
in laun að þiggja. Samt lét hann
konung einhvern veginn ráða í
vilja sinn, svo að hann lét fylla
malpoka lians með gulli, og þar
með fór Glensbróðir af stað.
Þegar hann kom út, stóð Sanlcti
Pétur við liliðið og mælti:
„Sér er livað; þú ert ljóti
maðurinn, eg bannaði þér að
þig'gja minstu ögn, og nú kem-
urðu með malpokann fullan af
gulli.“
„Hvað get eg að því gert?“,
svaraði Glensbróðir, „þegar það
er látið í liann handa mér?“
„Það segi eg þér nú fyrir
satt“, mælti Sankti Pétur, „að
ef þú brallar slikt í annað sinn,
þá mun þér illa farnast.“
„Vertu óhræddur um það,“
sagði Glensbróðir, „nú hef eg
nóg gull. Það er ekki hætt við