Rökkur - 01.12.1932, Qupperneq 72

150
R O K K U R
að snæða. en kona gestgjafans
sá til lx;irra og sagði við mann
sinn: „Þarna sitja tveir og eru
áð borða gæsasteik. Það skyldi
])ó aldrei vera önnur þcirra,
sem eiga að vera í steikaraofn-
inum okkar.“
Gestgjafinn gáði í ofninn og
sá, að hann var tómur, og þeg-
ar í stað óð hann upp að iðn-
aðarsveinunum með illyrðum
og krafðist, að þeir borguðu sér
gæsirnar. En þeir svöruðu:
„Við erum ekki þjófar. Það
var einhver uppgjafadáti þarna
úti á túni, sem gaf okkur gæs-
ina.“
„Ekki skuluð þið hlása reyk
í: augu mér,“ sagði gestgjafinn,
„dátinn var inni hérna og fór
út héðan sem ærumaður; eg gaf
glöggar gætur að honum; þið
eruð þjófarnir og þið skuluð
borga.“
Nú vildu þcir ekki borga og
þreif þá gestgjafinn staf sinn,
barði á þeim og rak þá út.
En Glensbróðir fór nú sína
leið og bar hann að stað nokkr-
um, þar sem var höll ein skraut-
leg, og gestgjafahús lélegt spöl-
korn frá. Hann fór inn í gest-
gjafahúsið og beiddist gisting-
ar, en gestg'jafinn úthýsti hon-
um og mælti:
„Hér er ekki framar liúsa-
skjól að fá, hér er þegar hús-
fyllir af höfðingjafólki.“
„Það er skrítið“, svaraði
Glenshróðir, „því vill ekki höfð-
ingjafólkið heldur fara í skraut-
höllina hérna hjá?“
„Það stendur svo á því“, svar-
aði gestgjafinn, „að reimleikar
eru i höllinni. Enginn maður,
sem revnt hefir að vera þar
náttlangt, liefir komið þaðan
aftur lifandi.“
„Nú, hafi aðrir reynt það“,
mælti Glensbróðir, „þá 'vil eg
reyna það líka“.
„Sleppið því, þar liggur við
lif yðar.“
„Ekki mun líf mitt við
liggja,“ svaraði Glensbróðir,
„fáið mér að eins lyklana og
kappnóg að eta og drekka.“
Gestgjafinn fékk honum nú
lyklana og nógan mat og drykk
og fór Glensbróðir með það í
höllina, át fyrst og drakk vel,
og með því að hann var svefn-
þurfi, lagðist hann niður á gólf-
ið, því ekki var þar neitt rúm.
Brátt sofnaði hann, en er hann
hafði sofnað stundarkorn, vakn-
ar hann við þrusk mikið og há-
reysti og sér nú níu afskræmi-
lega djöfla í herberginu og
höfðu þeir slegið liring' um hann
og dönsuðu kring um hann með
illum látum.
„Nú, dansið þið, sem ykkur
lystir“, mælti Glensbróðir, „en
komi enginn ykkar of nærri
mér.“