Milli mála - 2022, Síða 108

MILLI MÁLA
Milli mála 14/1/2022 107
hann veitir á meðan hún bíður dauða síns, og hvernig hann að lokum
neyðist til að sleppa henni við höggstokkinn:
Til allra átta var ekkert að sjá utan grjót og snjó og sprungur og gjótur
í jörðina. Það blæddi úr fótunum á mér en ég varð að halda áfram […].
En einmitt þegar ég hélt að ég myndi deyja úr ótta birtist ungur maður.
Hann var berhöfðaður en hann var með prestsflibba og rétti mér hönd
sína. Saman héldum við áfram í sömu átt og áður […] og jafnvel þó ég væri
frávita af ótta þá hélt hann í hönd mína og það var mér huggun.
Þá allt í einu, í draumnum, gaf jörðin sig undir fótum mínum og hönd
mín snerist úr greip unga mannsins og ég féll ofan í sprungu. Ég man að
ég leit upp um leið og ég hrapaði ofan í myrkrið og sá jörðina lokast fyrir
ofan mig. Hún byrgði úti birtuna og ásjónu mannsins […]. Ég steyptist
ofan í jörðina, var grafin í þögn og það var óbærilegt og svo vaknaði ég.
(196)
Draumurinn er þrunginn merkingu og spáir augljóslega fyrir um
örlög Agnesar. Hann táknar hina óblíðu lífsgöngu brostinna drauma,
sem er í raun sársaukafull ganga yfir snjóbreiður í úfnu hrauni í
átt að sorglegum endalokum. Þetta er landslagið sem örlögin hafa
teiknað upp fyrir Agnesi; fegurð þess er villt og harðger með einstaka
ljúfum undantekningum, en þegar allt kemur til alls er það kalt,
eyðilegt og grimmt.
INGIBJÖRG ÁGÚSTSDÓTTIR