Úrval - 01.09.1942, Page 112

Úrval - 01.09.1942, Page 112
110 ÚRVAL fjórðunga/1 svaraði Annie. „Ég kem fyrst. Það skiptir sér eng- inn af gömlum eldabuskum.“ Hún gekk til dyra, en stað- næmdist á miðri leið og sagði þrjózkulega, eins og hún væri að ásaka Molly fyrir að hafa viðhaft síðustu orðin: ,,Ég er nú alls ekki svo gömul!“ Svo skauzt hún út um dyrnar. Molly hélt andartak áfram að prjóna, en reis svo úr sæti sínu, til þess að bæta nokkrum kola- molum á eldinn. Áður en hún gat sezt aftur, var barið að dyr- um og þegar hún lauk upp, sagði karlmannsrödd: ,,Ég ætla ekki að gera yður neitt mein. Ég ætla ekki að gera yður neitt mein.“ Molly hörfaði inn í herbergið og Tonder liðsforingi gekk á eftir henni inn. „Hver eruð þér? Þér hafið engan rétt til að koma hér. Hvað er yður á höndum?“ Tonder liðsforingi var í gráa yfirfrakkanum sínum. Hann tók ofan hjálminn og sagði í bæn- arrómi: „Ég ætla ekki að gera yður neitt mein, ungfrú. Mig langar aðeins til að tala við yður. Mig langar til að heyra yður tala. Það er allt og sumt.“ „Ætlið þér að vera hér inni gegn vilja mínum?“ spurði Molly. „Nei, ungfrú, en gefið mér leyfi til þess að vera hér litla stund og þá skal ég fara leiðar minnar. Getum við ekki gleymt þessu stríði örlitla stund? Get- um við ekki talað saman eins og annað fólk aðeins stutta stund?“ Molly virti hann fyrir sér um hríð og svo færðist bros á varir hennar. „Hafið þér nokkra hug- mynd um, hver ég er?“ „Ég hefi séð yður á gangi í bænum,“ svaraði Tonder. „Ég veit, að þér eruð fögur. Ég veit, að mig langar til að tala við yður.“ Molly brosti enn þá. Síðan sagði hún lágt: „Þér vitið ekki, hver ég er.“ Hún sat í stól sín- um og Tonder stóð frammi fyrir henni eins og barn, sem veit ekki, hvað það á af sér að gera. Svo hélt Molly áfram: „Þér hljótið að vera einmana. Er það ekki það, sem amar að yður?“ Tonder vætti varir sínar með tungunni og sagði með áfergju: „Það er einmitt það. Þér skilj- ið mig. Ég vissi, að þér munduð skilja mig.“ Hann var orðinn óðamála. „Ég er svo einmana, að ég er orðinn sjúkur af því., Getum við ekki spjallað dálítið saman?“
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.