Úrval - 01.04.1944, Blaðsíða 92

Úrval - 01.04.1944, Blaðsíða 92
90 ÚRVAL heldur í einn fót á krabba, ger- ir hann skipulagsbundnar til- raunir til að losa sig. Fyrst reynir hann af öllum. mætti að draga að sér fótinn, svo ýtir hann með hinum fótunum á höndina og loks beitir hann klónum, En sama röð athafna á sér stað hjá honum, þó að búið sé að taka burtu heilann. Krabbinn er þá orðinn að eins- konar vél, því að við verðum að gera ráð fyrir, að hann sé tilfinningalaus og viðbrögðin séu algerlega ósjálfráð. Af þessu hljótum við að álykta, að vitund hans eigi engan þátt í þessari flóknu röð hreyfinga, sem minna svo mjög á sjálfráð- ar athafnir mannsins. Það ætti að vera huggun öll- um dýravinum, hve hlutverk heilans er takmarkað hjá hin- um óæðri dýrum. Summan af sársauka alls lifandi er kannski ekki eins mikil og okkur hættir til að álíta, þegar við hugsum um öll þau skorkvikindi, sem við merjum og Iimlestum undir fótum okkar. Vitund þessara dýra er sljó, og sum þeirra virð- ist algerlega skorta hæfileikann til að skynja sársauka, Því að sársaukinn er skilningarvit al- veg eins og sjón og heym. Með því er átt við, að tilvist ákveð- inna taugafruma er nauðsynleg til að hægt sé að skynja sárs- auka, og að þau dýr, sem vant- ar þessar frumur, geta auðvitað ekki fundið sársauka. Þannig virðist ástatt um skordýrin. Til er skordýr, sem á það til að étja af sjálfu sér, ef það rekur munninn af tilviljun í sár, sem það hefir fengið á bakhlutann og hættir þá oft ekki fyrr en allur bakhlutinn er uppétinn. Bý- flugan virðist ekki vera tilfinn- inganæm. Hún getur misst væn- an bita af bakhlutanum, án þess hún láti það nokkuð spilla nautn sinni við neytzlu hun- angsins. Það er ekki fyrr en komið er að hryggdýrunum — fiskunum, skriðdýmnum, fugl- unum og spendýmnum — að harmleikur lífsins byrjar fyrir alvöru. Og fremst í þessiun flokki er maðurinn — herra jarðarinnar og píslarvottur. Þegar rætt er um mannseðlið, er nauðsynlegt að hafa hugfast, að maðurinn er afkomandi dýr- anna. Einkum er athyglisverð- ur samanburður á skilningar- vitum dýranna og mannsins, og skemmtilegt að rekja þróunar- feril þeirra frá fiskunum til skriðdýranna, skriðdýrunum til
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.