Úrval - 01.12.1952, Qupperneq 11

HARMSAGA ST. KILDA
9
„Mér þykir leitt að missa þetta
íólk sem kynslóð fram af kyn-
slóð, í 1000 ár, heíur verið
leiguliðar forfeðra minna. En
það er ósk þess og ég álasa því
ekki. Það hefur lifað við erfið
og hættuleg kjör. Um þær 400
umsóknir til yfirvaldanna frá
fólki sem setjast vill að á St.
Kilda og skýrt hefur verið frá í
blöðum er mér ekki kunnugt. En
ég er algerlega á móti slíkri
fyrirætlun. Núverandi íbúar
hafa skrifað undir beiðni um
brottflutning, sem er erfiður og
kostnaðarsamur. Það væri
heimskulegt að flytja burt fólk
sem þekkir allar aðstæður og
flytja í staðinn út óreynt í'ólk.“
í blöðunum voru daglega
greinar um St. Kilda. Dýravin-
ur hafði áhyggjur af hinum
fjölmörgu hundum á eynni.
En þeim var öllum drekkt
nema tveim. Lesa mátti um hug
íólksins til flutninganna. Unga
fólkið horfði björtum augum til
framtíðarinnar, en gamla fólkið
kvaddi eyjuna með angurvær-
um söknuði.
Loks rann brottfaradagurinn
upp. Fimmtudaginn 28. ágúst
1930 var óvenjumikið um að
vera úti fyrir víkinni á St.
Kilda. Þar lágu e/s Dunara
Castle og beitiskipið Harebell.
Skipsbátar voru á sífelldum
þcnum rnilli skipa og lands.
Sauðfé og nautgripir og önnur
búslóð var flutt um borð. Þeg-
ar allt var komið um borð var
húsunum læst og eyjan kvödd í
hínzta sinn. Beitiskipið létti
akkerum. Eyjarskeggjar stóðu
þögulir við borðstokkinn og
horfðu á eyna hverfa í hafið.
Gamall þulur rauf þögnina og
mælti á keltnesku: „Guð mun
hjálpa okkur.“
Upp úr djúpi Atlantshafsins
rís eyjan sem bar sigurorð af
mönnunum, umgirt hvítum
kraga, ósnortin og þungbúin,
líkt og sá hún að hugleiða örlög
fólksins sem eitt sinn nærðist
við brjóst hennar. En lífið held-
ur áfram. Gróður og dýraiíf
mun um alla framtíð þróast í
samræmi við lögmál náttúrunn-
ar. Að þeirri þróun verða menn-
irnir aðeins áhorfendur. Nátt-
úruskoðarar og fuglafræðingar
mmiu koma þar til að fylgjast
með þróun lífsins. Skamma
stund blandast raddir mann-
an.na gargi sjófuglanna og þyti
vindsins í grasinu. En svo
hverfur þessi rödd úr samkór
lífsins og náttúran ríkir aftur
ein.