Úrval - 01.12.1952, Síða 19

Úrval - 01.12.1952, Síða 19
Hjátrúin er sannarlega ekki útdauð enn. Grein úr „Vor Viden“, eftir dr. techn. Paul Bergsöe. YIÐ skulum fyrst athuga hvaða merkingu við leggj- um í hugtakið „dauða hluti“. Spyrjum við líffræðing, svarar hann samstundis: annað hvort er hluturinn lifandi eða dauð- ur. Enginn vafi kemur þar til greina, og ekkert er auðveldara en að ganga úr skugga um hvort eitthvað er lifandi eða dautt. Spyrjum við eðlisfræð- inginn og verkfræðinginn, verð- ur svarið að nokkru leyti hið sama, en þó svolítið öðruvísi orðað. Hann greinir milli tvennskonar dauðra efna: þeirra efna sem alltaf hafa verið dauð og þeirra sem einu sinni voru lifandi. Grjót, sand- ur og málmar eru dauðir hlut- ir og hafa alltaf verið dauðir, en það er til margt sem ein- hverntíma hefur verið lifandi. Já, meginhluti þeirra efna sem maðurinn vinnur með og sem eru í kringum hann voru einu sinni lifandi. Gólffjalirnar eða húsgögnin í stofunni, blaðið sem ég skrifa á. Nú er þetta allt dautt og orðið að gólffjöl- um, húsgögnum og pappír. Ull- in í fötunum var einu sinni lif- andi frumur á sauðkind, sem lifði friðsömu lífi á beitilandi einhversstaðar í heiminum. Þetta var álit skynsamra og menntaðra manna, en ef við spyrjum frumstætt fólk um álit þess á dauðum hlutum, mun- um við fá allt önnur svör. Ýmislegt sem við köllum dautt er í augum frumstæðra manna lifandi. Iiinir undarleg- ustu hlutir, hlutir sem oft eru svo smáir að bera má þá utan á sér, eru gæddir sérkennilegu lífi. Þeim getur fylgt gæfa og þessvegna verður að hugsa um þá eins og þeir væru lifandi. Sumir eru notaðir við veiðar, aðrir á ferðalögum og enn aðr- ir gegn sjúkdómum eða til að heilla konur eða til einhvers sem okkur er óskiljanlegt. Þessir hlutir eru margs konar: tenn- ur, bein, fjaðrir, steinar — að því er virðist einskis verðir hlutir — stundum hár, fingur eða höfuð af óvini. Við megum þó ekki halda að þetta þekkist aðeins hjá ein- staka frumstæðum þjóðum. Nei, það er næstum sama hvar við leitum, allsstaðar rekum við 3
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.