Úrval - 01.12.1952, Side 30

Úrval - 01.12.1952, Side 30
28 ÚRVAL nam staðar á næsta bæ til að biðja konuna þar að koma með sér og halda á Donald meðan hann stýrði hestunum. Þegar þau höfðu ekið nokkra km skall á blindbylur. Arthur reyndi að snúa við, en sleða- förin voru fennt í kaf, og var því ekki um annað að ræða en halda áfram, þótt hvað eftir annað lægi við að sleðinn fyki um koll. Þegar verst gegndi fékk Don- ald krampa. Arthur gaf hestun- um lausan tauminn og sinnti ekki öðru en barninu. Þegar honum hafði tekizt að svæfa drenginn, voru skaflarnir orðn- ir svo háir, að hestarnir komust ekki lengra, Arthur fór út í bylinn og hvatti hestana, sem brutust með erfiðismunum áfram. Klukkan sex um morguninn greindi hann Ijós fram undan. Síðasta spölinn til þorpsins var Arthur svo ör- magna, að hann vissi naumast af sér. Þar var þeim veitt góð aðhlynning og síðan ekið í bíl eftir greiðförnum veginum til sjúkrahússins. Læknirinn mælt- ist til þess að Donald yrði skil- inn eftir á sjúkrahúsinu í nokkra daga til rannsóknar. ,,Það var erfitt fyrir mig að skilja litla fuglinn minn eftir einan,“ segir Arthur Morton. ,,En þegar ég sagði honum að ég kæmi fljótt aftur, kvaddi hann mig brosandi með kossi.“ Sjúkrahúsvist Donalds varð lengri en ætlazt var til í fyrstu. Hann fékk lungnabólgu og varð mikið veikur. En dvölin varð ánægjulegri eftir að móðir hans kom og færði honum nýja syst- ur. Það var meðan þau hjónin voru bæði á sjúkrahúsinu sem læknirinn sagði þeim að dreng- urinn væri með skemmd í heil- anum sem mundi ágerast — og hann mundi ekki lifa lengur en sex mánuði. Hann kvað þetta ólæknandi og stakk upp á að þau skildu Donald eftir á spítal- anum. En það tóku hjónin ekki í mál. Undir eins og Ella hafði náð sér eftir barnsburðinn, tóku þau Donald heim. Hann var þá farinn að fá tíð flogaveikisköst og átti svo erfitt með að kingja, að hann át sama og ekkert. Ella gaf honum ungbarnaf æðu og soðinn grjónamat og mat- aði hann með teskeið á 20 mín- útna fresti, og Donald fór að þyngjast svolítið aftur. Hann gat ekki gengið, en var fljótur að skríða, og milli kastanna var hann glaður og lék sér við syst- kini sín og foreldra. En þetta var aðeins stund- arbati. „Átakanlegast þessar vikur,“ segir Ella, „var að horfa upp á Donald, sem alltaf hafði verið hraustur og tápmikill, verða að ungbarni á ný. Litla systir hans var brátt farin að borða meira en hann.“ Að áliðnu sumri, þegar upp- skerunni var lokið, tóku Mor- tonshjónin spariskildingana sína og fóru með Donald frá einum lækni til annars í Saskatoon og
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.