Úrval - 01.12.1952, Blaðsíða 36

34
ÚRVAL
sér „formúlur“ hans fyrir upp-
setningu vefnaðarmynztra og
fyrirmæli um garn, getur næst-
um hver sem er ofið dýrmæta
dúka.
Eftir fárra mínútna leiðbein-
ingar óf ég mér efni í sport-
jakka. Þegar ég sýndi það klæð-
skera og bað hann að meta það,
sagði hann: „Ég get ekki keypt
svona fataefni. Það mundi kosta
að minnsta kosti 230 krónur
metrinn.“
Áttatíu og fimm af hverjum
hundrað vefstólum, sem Nadeau
hefur framleitt, hefur hann selt
einstaklingum til heimanotkun-
ar. Verðið er um 185 dollarar
(3000 krónur). 76 ára gamall
uppgjafaliðsforingi keypti sér
vefstól fyrir tveim árum og hef-
ur síðan ofið fataefni handa
kvæntum sonum sínum. Kven-
læknir sendi nýlega 20 metra af
tweedefni, sem hún hafði ofið,
til f jölskyldu sinnar í Englandi.
„Sumum kann að virðast, að það
sé sama og að senda kol til New-
castle," segir Nadeau. „En ég
efast um að jafnvel englending-
ar framleiði betri tweedefni.“
Sæmilega handlaginn maður
getur með dálítilli æfingu ofið
efni í karlmannsföt á sex til sjö
klukkustundum. Nadeau telur,
að dýrasta handofinn dúk
(skozkt efni) — sem kostar 170
—250 krónur metrinn — sé hægt
að vefa í stól sínum fyrir minna
en 50 krónur. Er þá ekki reikn-
að með nokkrum tímum, sem
fara í að setja upp vefinn og
þvo og pressa dúkinn á eftir.
Nadeau hefur umráð yfir
mjög takmörkuðu fjármagni til
frameiðslu á uppfinningu sinni.
Sennilega mundi hann geta létt
af sér miklu erfiði og áhyggj-
um, ef hann seldi uppfinningu
sína og tæki aðeins ágóðahlut,
en það vill hann ekki. „Ég hef
séð alltof mikið af deyfð og á-
hugaleysi í vefnaðariðnaðinum,
of mikla andstöðu gegn breyt-
ingum, til þess að ég vilji sleppa
hendinni af vefstólnum mínum.
Ég vil að hann komist inn á
heimilin. Miljónir manna eru
vansælir af því að sköpunarþrá
þeirra fær ekki notið sín. Hand-
vefnaður getur ráðið bót á.
þessu.“
'k ★ ★
Ofgnótt.
Sveitamaður var staddur í stóru vöruhúsi i stórborg. Hanrt
gekk um og skoðaði vörurnar en gaf sig ekki á tal við afgreiðslu-
fólkið. Loks vék ein afgreiðslustúlkan sér að honum og spurðí
hann hvers hann óskaði.
„Einskis," sagði maðurinn. ,,Eg er bara að furða mig á því
að til skuli vera svona mikið af varningi sem ég get verið án.‘c
— Verden Idag.