Úrval - 01.12.1952, Side 52

Úrval - 01.12.1952, Side 52
50 tmVAL fyrir yður sem listamann að þér hafið lifað í útlegð síðan 1945. Casals: Það tvennt er alveg óskylt. En leyfið mér fyrst að leiðrétta yður. Ég yfirgaf land mitt endanlega 1938. Sem lista- maður hætti ég að láta til mín heyra 1945. Um hina rökfræði- legu mótsögn vil ég segja þetta: tónlist mín skiptir ekki mestu máli nú á þessum sorglegu tím- um. Hún verður að þoka fyrir vandamálum hinnar ólánsömu þjóðar minnar. Hambleton: Og þetta tvennt er ekki í neinu sambandi hvort við annað? Casals: Nei, alls engu. I tón- listinni eru mér gefnir hæfileik- ar, það er allt og sumt; ég get lagt þá til hliðar. En sem maður verð ég að breyta á þann eina hátt sem ég get. Það er tak- markað sem ég get gert fyrir land mitt: ég á ekki annað að bjóða en tónlist mína, og þegar til minna kasta kom var hið eina sem ég gat gert að leggja hana til hliðar í mótmælaskyni. Hambleton: En þér leikið opinberlega í Prades. Casals: Ég á heima þar. Ég leik fyrir þá sem koma til mín, en ég leik hvergi annars stað- ar. Eg hef margoft komið til Englands, og ég á marga góða vini þar. Það hryggir mig að ég skuli ekki geta haldið áfram að heimsækja þá. Mér er svo rík í minni virðing þeirra fyrir frelsi einstaklingsins og virðu- leik mannsins. Eg veit að þessi arfleifð er víðkunn, en mér finnst að á vorum tímum verði aldrei lögð á hana nógsamlega rík áherzla. Ég minnist á Eng- lancl af því að það var eftir síðustu komu mína þangað að ég tók ákvörðun um að fórna tónlistinni. Það er ekki ýkja- iangt síðan englendingar stóðu einir í baráttunni við einræðis- stefnu Þýzkalands. Þeir voru ekki aðeins að verja menningu sína og lífsskoðun, heldur einn- ig sjálfan tilverurétt menning- arinnar í gamla heiminum. Eg dró mig í hlé og hvarf hingað til þessa litla þorps í frönsku Katalóníu til að mótmæla ein- ræðisstefnunni sem hefur lagt hramm sinn á land mitt. Hambleton: Og ekkert hefur síðan skeð sem gæti fengið yð- ur til að rjúfa þögnina? Casals: Fjarri því. Alltaf síð- an, og jafnvel nú, er reynt að þegja sannleikann í hel og koma í veg fyrir að fólk sjái hlutina í réttu ljósi. En staðreyndirnar breytast ekki. Einræði heldur áfram að vera einræði. Einkum ber á því í Bandaríkjunum, að menn komi með alrangar full- yrðingar um ástandið á Spáni. Hambleton: Einstaka menn kannski, en áreiðanlega ekki margir. Casals: Ef til vill ekki, en áhrif þeirra eru mikil. Þeir segja. að spánverjar séu af- skiptalausir um hið spillta stjórnarfari landsins; að þeir séu of stoltir til að þiggja er-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.