Úrval - 01.12.1952, Qupperneq 94

92
ÚRVAL,
Áhorfendurnir þyrptust að,
allir störðu á hann. Hann keyrði
hendurnar niður í buxnavas-
ana, hristi höfuðið hægt frá
vinstri til hægri og hörfaði
undan. Augu hans voru stór og
full af sársaUka.
„Hafði hann skammbyssu?"
spurði Jim Hawkins.
,,Hvað sagði ég? Sagði ég
ekki að þetta væri skotsár?“
sagði einn af mönnunum og sló
á lærið.
Faðirinn tók í axlirnar á hon-
um og hristi hann svo að tenn-
urnar glömruðu.
„Segðu hvernig þetta vildi til,
þorparinn þinn. Segðu hvern-
ig . . .“
Dave leit á stirðnaða fætur
Jennýar og fór að gráta.
„Hvað gerðir þú við skamm-
byssuna?“ spurði móðir hans.
„Hvar fékk hann skamm-
byssu?“ spurði faðirinn.
„Heyrðu, segðu nú sannleik-
ann,“ sagði Hawkins. „Það ger-
ir þér enginn neitt mein . . .“
Móðir hans færði sig alveg
að honurn.
„Skauztu múlasnann, Dave?“
Dave fór að gráta og sá
hvít og svört andlitin eins og í
þoku.
„Ég skaut hann ekki viljandi
. . . Ég sver, að ég gerði það
ekki með vilja . . . Ég ætlaði
bara að vita hvort hægt væri
að skjóta með byssunni, þó að
hún væri gömul.
„Hvar fékkstu byssuna?"
spurði faðirinn.
„Ég keypti hana af honum
Jóa í búðinni.“
„Hvar fékkstu peninga til
þess?“
„Hjá mömmu.“
„Hann rellaði svo í mér, Bob
. . . Ég komst ekki undan því
. . . Ég sagði honum að koma
beint til mín með byssuna . . .
Það varst þú sem áttir að fá
skammbyssuna. “
„En hvernig stóð á því að
þú skauzt múlasnann?“ spurði
Jim Hawkins.
„Ég miðaði ekki á hamg
herra Hawkins. Skammbyssan
hrökk til um leið og ég hleypti
af . . . Og áður en ég vissi af
var farið að blæða úr Jenný.“
Einhver í hópnum hló.. Jim
Hawkins færði sig nær Dave
og horfði hvasst í augu hans.
„Það lítur út fyrir að þú haf-
ir keypt þér múlasna, Dave.“
„Ég sver að ég miðaði ekki
viljandi á múlasnann, herra
Hawkins!“
„En þú skauzt hann að
minnsta kosti!“
Nú varð almennur hlátur.
Menn tylltu sér á tær og teygðu
hálsinn yfir axlir hvers ann-
ars.
„Já lagsi, það lítur út fyrir
að þú hafir keypt þér dauðan
múlasna! Iiahaha!“
„Skammastu þín ekki?“
„EIohohohoho!“
Dave stóð niðurlútur og bor-
aði tánum niður í moldina.
„Þú þarft ekki að hafa
áhyggjur af þessu, Bob,“ sagði