Úrval - 01.12.1952, Side 109

Úrval - 01.12.1952, Side 109
LÍFSREYNSLA 107 að muna eftir ráðleggingunni. Hann hafði ekki heldur gleymt henni; hann var að hugsa um hana einmitt á þessu augnabiiki. En allt er breytingum háð. Hún var falleg kona; það var aula- skapur að snúa bakinu við ævin- týrinu, þegar manni var fært það svona upp í hendurnar. Hann borgaði bílinn fyrir fram- an hótelið þar sem hún bjó. _,,Ég geng heim,“ sagði hann. „Ég hef gott af því að fá mér ferskt loft eftir alla svækjuna." „Komið þér upp augnablik,11 sagði hún. „Mig langar til að sýna yður mynd af litla drengn- um jmínum.“ ,,Ó, eigið þér lítinn dreng?“ sagði hann, hálfhvumsa. „Já, yndislegan lítinn dreng.“ Hann gekk á eftir henni upp stigann. Hann langaði ekki minnstu vitund til að sjá mynd- ina af litla drengnum hennar, en honum fannst það sjálfsögð kurteisi, að láta sem hann lang- aði til þess. Hann var hræddur um að hann hefði hagað sér eins og flón; honum datt í hug, að hún væri að sýna honum mynd- ina til þess að gefa honum kurt- eislega til kynna, að honum hefði skjátlazt. Hann sagði henni, að hann væri átján ára. „Hún lítur sennilega á mig sem krakka.“ Hann fór að óska þess, að hann hefði ekki eytt svona mikl- um peningum í kampavín í næt- urklúbbnum. En hún sýndi honum ekki myndina af litla drengnum, þeg- ar til kom. Þau voru ekki fyrr komin inn í herbergið hennar en hún sneri sér að honum, vafði örmunum um hálsinn á honum og kyssti hann beint á munn- inn. Hann hafði aldrei á ævi sinni verið kysstur eins ofsa- lega. „Elskan,“ sagði hún. Eitt andartak skaut ráðlegg- ingum föðurins á ný upp í huga Nikka, svo gleymdi hann þeim. # Nikki svaf venjulega laust og vaknaði jafnan við minnsta háv- aða. Tveim eða þrem stundum seinna vaknaði hann og áttaði sig ekki í svipinn, hvar hann var staddur. Það var ekki al- dimmt í herberginu, því að hurð- in á baðherberginu var í hálfa gátt, og ljós logaði þar inni. Allt í einu varð hann þess var, að einhver var á ferli í herberg- inu. Þá mundi hann eftir öllu saman. Hann sá að þetta var vinkona hans, og hann var í þann veginn að yrða á hana, en hátta- lag hennar var svo einkennilegt, að hann hætti við það. Hún gekk mjög gætilega, eins og hún væri hrædd um að vekja hann; hún staðnæmdist einu sinni eða tvis- var og leit í áttina til rúmsins. Hann fór að velta því fyrir sér hvað þetta ætti að þýða. Það leið ekki á löngu áður en hann komst að raun um það. Hún gekk að stólnum, þar sem hann hafði lagt fötin sín og leit enn einu sinni í áttina til hans. Svo beið
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.