Úrval - 01.08.1956, Síða 86

84
ÚRVAL
ar af plánetum sólarinnar verið
sýnilegar, og að Venus sé ekki
á stjörnukortum frá þeim tíma.
Þessa sönnun kemur hann með;
á indversku stjörnukorti, sem
teiknað er um 3100 f. Kr., sjást
allar plánetur jarðarinnar nema
Venus, þó að indverskir Bram-
ar seinni tíma hafi þekkt allar
fimm pláneturnar. Sömu sögu
er að segja af egypzkum
stjörnufræðingum. Babíloníu-
menn kölluðu Venus ,,hina
miklu stjörnu, sem sameinaðist
öðrum miklum stjörnum“. Og í
öllum löndum hins forna heims
eru goðsagnir um tilkomu nýrr-
ar stjörnu.
Af seinni náttúruhamförum
hafa varðveizt miklu betri frá-
sagnir, því að þær urðu á tíma-
bili hinna hebresku spámanna.
Þessir innblásnu spekingar voru
ágætir stjörnufræðingar, eigi
síður en skáld og sjáendur. Þeir
gátu sagt og sögðu nákvæmlega
fyrir um náttúruhamfarir á sín-
um tímum. Amoz var sviftur lífi
vegna spádóma sinna; en þeir
rættust. IJssia konungur stóð
við altarið þegar hin mikla
sprunga kom í musteri Saló-
mons. Og hin langa frásögn
biblíunnar nær hámarki sínu
þegar her Sanheribs, fjand-
manns ísraels, er eytt. Lýsing
konungabókar er gagnorð:
,,En þessa sömu nótt fór eng-
ill Jahve og laust hundrað
áttatíu og fimm þúsundir manns
í herbúðum Assýringa; og er
menn risu morguninn eftir, sjá,
þá voru þeir allir liðin lík.“
Samhljóða frásögn er í Tal-
mud, helgibók Hebrea og öðr-
um fornum ritum.
Augljóst er, að engin plága
gat lagt að velli 180.000 manns
á einni nóttu. Biblían í Talmud
segir, að dauða óvinanna hafi
valdið gufur í loftinu, sem
kæfðu allt líf.
Ekki gat þetta fyrirbrigði
heldur verið staðbundið, enda
var það ekki svo; frá eldi af
himnum og gufum, sem stigu
niður til jarðar, er sagt í Bam-
búbókum Kína, áletrunum Maja-
Indíána og frásögnum annars-
staðar í heiminum.
Hvaða breytingar á hreyfing-
um jarðarinnar urðu við þess-
ar hamfarir í geimnum, sem
náðu yfir 200 ára tímabil eða
jafnvel lengra? Margar fornar
þjóðir gerðu sér nákvæm alma-
nök. Fyrir 747 f. Kr. var alma-
naksár ísarelsmanna, Egypta,
Maja, Kínverja og fleiri þjóða
12 mánuðir, 30 daga hver, eða
360 dagar. Það er ótrúlegt, að
fimm daga skekkja hefði getað
farið fram hjá mönnum, því að
á fáum árum hefði orðið greini-
leg breyting á uppskerutíman-
um. Árið 747 f. Kr. var 365 daga
almanaksár tekið upp í hinum
nálægu Austurlöndum, og á 7.
öldinni tóku flestar þjóðir einn-
ig upp 365 daga almanaksár.
Þetta telur dr. Velikovsky ótví-
ræða sönnun þess, að braut
jarðarinnar hafi um þetta leyti