Úrval - 01.08.1956, Blaðsíða 24

Úrval - 01.08.1956, Blaðsíða 24
22 ÚRVAL móður með jarpt hár og dökk . augu, en fann öðru hvoru huggun hjá ljóshærðri og blá- eygðri barnfóstru eða smá- barnakennara, mun áreiðanlega síðar verða ástfanginn af ljós- hærðri og bláeygðri stúlku. Að áliti þessara sálfræðinga er ást- in einföld og vinaleg tilfinning, sem samfélagið hefur gert margslungna og fulla af mót- sögnum. Því að ástinnni kynn- ist maðurinn oft í lífi sínu, segja þeir, og það er rangt, að sið- gæðishugmyndir samfélagsins skuli neyða hann til að sýna trúmennsku, sem hann er ekki skapaður til að sýna. Hjóna- bandserfiðleikar og taugaveikl- im í sambandi við þá eru, að áliti þessara sálfræðinga, sök samfélagsins. Dr. Bergler og skoðanabræð- ur hans telja á hinn bóginn, að maðurinn sé í eðli sínu einkvæn- ismaður og elski aðeins einu sinni eða í hæsta lagi tvisvar á ævinni. Fjöllyndi sé merki um sjúkt tilfinningalíf. 1 stuttu máli má orða þessi tvö meginviðhorf sálfræðinga til ástarinnar þannig: Ástin er líffræðilegs eðlis; hún er eðlileg, heilbrigð og sterk tilfinning, sem færir með sér hamingju, ef hún fær að þróast frjáls; eða: Ástin er þrautalending, þegar persónuleikinn þjáist af losta- fullri sektarvitund. Þarna höfum við í hnotskurn álit sálfræðinganna á ástinni. Hverjum og einum er svo í sjálfsvald sett, hvorum hópn- um hann trúir. En til þess að slá einhvern botn í þessar hug- leiðingar, skulum við rifja upp það sem franski rithöfundurinn André Maurois hefur að segja um ástina: „Þau tímabil koma fyrir í lífi voru þegar oss er beinlínis fyrir- hugað að kynnastástinni. Fyrsta tímabilið er snemma í æsku, annað tímabilið nálægt fimm- tugu. Á þessum æviskeiðum leit- ar líkami vor eftir ástmey. Fyrsta fallega konan, sem þá verður á vegi vorum, vekur heit- ustu tilfinningar vorar. Með öðrum orðum: vér verðum ást- fangnir af ástinni og veljum fyrstu konuna, sem oss virðist heppileg. . . . En oft á tíðum verður maðurinn ástfanginn af því að kona æskir þess. Sé hún gædd einhverjum votti af yndisþokka, stenzt hann sjaldan þeaar hún gefur honum undir fótinn. Og ef hún þekkir spilareglurnar og veit hvernig hún á að draga sig í hlé eftir að hafa vakið áhuga hans og ástríður, mun hann leita á.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.