Úrval - 01.08.1956, Blaðsíða 109

VERALDARSAGA PÁLS PÁLSSONAR
107
hann sat lengi og horfði á æð-
andi storminn fyrir utan glugg-
ann. Þegar hann fór í rúmið,
lét hann ijós loga í svefnher-
berginu; sumpart vegna gömlu
hræðslunnar, sumpart til þess
að hann þyrfti ekki að vera í
neinum vafa, þótt hann vaknaði
um nóttina; engin viðbjóðsleg
hugsun um gult veggfóður,
Washington eða Calvin yfir
rúminu, gæti gripið hann.
Á sunnudagsmorgun var borg-
in þakin snjó. Páll snæddi morg-
unverðinn seint, og síðar um
daginn komst hann í kynni við
galgopa einn frá San Francisco,
Yalestúdent, sem kvaðst hafa
komið til borgarinnar til þess
að „rasa út“ yfir helgina. Ungi
maðurinn bauðst til að kynna
Páli næturlífið í borginni, og
piltarnir lögðu upp í leiðangur-
inn eftir kvöldverðinn og
komu ekki aftur til hótelsins
fyrr en klukkan sjö morguninn
eftir. Þeir höfðu lagt af stað
hýrir af kampavíni og verið hin-
ir kumpánlegustu; en þegar þeir
skildu, varð fátt um kveðjur.
Stúdentinn varð að flýta sér til
þess að ná í lestina, og Páll fór
í rúmið. Hann vaknaði klukkan
tvö síðdegis daginn eftir, dauð-
þyi'stur og af sér genginn, og
hringdi á ísvatn, kaffi og dag-
blöðin.
Páll vakti enga tortryggni á
hótelinu. Því verður ekki neitað,
að hann stóð sig með ágætum
og var á engan hátt tortryggi-
legur. Nautn hans var aðallega
fólgin í því að sjá og heyra, og
framkoma hans var ekki að
neinu leyti hneykslanleg. Helzta
nautn hans var grá vetrarskím-
an í setustofunni, blómin, fötin
og breiði legubekkurinn, sígar-
ettan og tilfinningin um vald og
mátt. Hann minntist þess ekki
að hafa notið sín betur. Það eitt
að þurfa ekki að skrökva, að
skrökva daglega, jók á sjálfs-
álit hans. Hann hafði aldrei log-
ið að gamni sínu, ekki einu sinni
í skólanum, heldur einvörðungu
til að vekja á sér athygli, til
þess að undirstrika, hve ólíkur
haiin væri hinum drengjunum
í Kordelíugötunni. Og honum
fannst hann vera miklu manns-
legri og heiðvirðari nú, þegar
hann þurfti ekki að vera að
grobba á báðar hendur, heldur
gat „valdið hlutverki sínu“ eins
og kunningjar hans í leikhúsinu
orðuðu það. Hann iðraðist ekki
hót. Sæludagar hans liðu án
þess að nokkurn skugga bæri
á, og hann reyndi að gera hvern
dag eins fullkominn og honum
var unnt.
Áttunda daginn eftir komuna
til New York birtist frásögn af
málinu í dagblöðunum í Pitts-
burg, og það var skýrt frá svo
mörgum smáatriðum í sambandi
við það, að blöðin voru sýni-
lega í fréttahraki. Denny & Car.
son skýrðu frá því, að faðir
piltsins hefði endurgreitt allt
það fé, sem Páll hafði stolíð, og
fyrirtækið hyggðist ekki kæra
þjófnaðinn til yfirvaldanna.