Úrval - 01.08.1956, Side 111

VERALDARSAGA PÁLS PÁLSSONAR
109
skyndi og gekk blístrandi eftir
ganginum að lyftunni.
Jafnskjótt og hann kom inn
í matsalinn og hrynjandi tón-
anna orkaði á hann, birti yfir
huga hans og hann naut augna-
bliksins heill og óskiptur.
Skrautið og glysið í kringum
hann heillaði hann — í síðasta
sinn — með töframætti sínum.
Hann ætlaði að sýna, að það
væri maður í honum, hann ætl-
aði að ljúka leiknum með glæsi-
brag. Hann efaðist meira en
nokkru sinni um að Kordelíu-
gatan væri í raun og veru til
og í fyrsta skipti drakk hann
vínið kæruleysislega. Var hann
ekki, þegar öllu var á botninn
hvolft, ein af þessum hamingju-
sömu verum? Var þetta ekki
hann sjálfur, og var hann ekki
á sínum rétta stað ? Hann hamr-
aði með fingrunum á borðið eins
konar viðlag við hljómlistina og
horfði í kringum sig, og jafn-
framt sagði hann hvað eftir
annað við sjálfan sig, að hann
þyrfti ekki að sjá eftir þessu.
Honum flaug í hug, meðan
hann hlustaði á fiðlutónana og
naut hins svala og angandi víns,