Læknaneminn

Læknaneminn - 01.10.1993, Síða 37

ViðHafið Og gamall maður í óviðeigatidi fötum starandi beygður ofan í snarbratta fjöruna þar sem öldurnar brotna Með fullan poka af blómstrandi Morgunfrúm og Hutnlum Þar fyrir utan allslaus hvorki Sölvafjara, Marhálmur tie' Bláliljur Gömul gulnuð ttiytid afungri manneskju sem hann hafði elskað þess vegna blómin því vonin var ung Annarlegur gnauðandi vindur sölnaðar rósir við undiröldu Einmana kirkjuklukka ífjarlægri sveit þess á milli þögn þrungin alvöru IJfið svo óútreiknanlegt og sárara en tárurn taki að kveðja landið hverfa út ífjarskatm Og íslenskur lífsfáni í hálfa stöng Því á æskunnar morgni er óskráð st'ðati ætluð sögu og von setti var ung allt til etida Ferdinand Jónsson LÆKNANEMINN 2 1993 46. árg. 35

Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

Læknaneminn

Læknaneminn

Beinleiðis leinki