Læknaneminn - 01.10.1994, Qupperneq 48

raðað er á „matching" listann er að láta ekki á listann
staði sem maður er ekki tilbúinn að fara á, ekki einu
sinni neðst á listann þar sem að umsækjandi er
skuldbundinn til að fara á þann stað sem tölvan setur
hann á. Það þarf ekki örvænta þó að ekki fáist staða
gegnum „matching " kerfið. Þeir sem ekki fá stöður í
gegnum „matching" er lilkynnt það daginn áður en
niðurstöður eru birtar. Þá fá þeir einnig lista yfir þau
sjúkrahús sem ekki hafa getað fyllt sínar stöður gegnum
„matching" og er þá hægt að ráða sig á einhvem þeirra
staða. Niðurstöður úr „matching" kerfinu koma um
miðjan mars og þá hefst hinn endanlegi undirbúningur
fyrir búferlaflutninga.
DVALAR- OG ATVINNULEYFI
Langflestir sem fara í framhaldsnám í læknisfræði
tii Bandaríkjanna fara á svokallaðri J-1 vega-
bréfsáritun. Þetta er vegabréfsáritun sem gefur
viðkomandi atvinnuleyfi. Maki fær 3-2 vegabréfs-
áritun en hún veitir rétt til umsóknar um starfsleyfi
sem að sjálfsögðu er mikill kostur. Sá ókostur fylgir
þessari árilun að eftir sjö ár þarf að fara úr landi og er
ekki hægt að sækja um nýtt dvalarleyfi fyrr en að
tveimur árum liðnum. Það eru þó dæmi um að menn
hafi farið beint af J-1 yfir á „grœna kortið" (fullt
atvinnu - og dvalarleyfi). Þegar farið er til
Bandaríkjanna á J-1 þarf ECFMG stolnunin að bera
ábyrgð á „sponsorera" umsækjenda og það gerir hún
ekki nema viðkomandi hafi lokið „ameríska prófinu "
og hafi fengið skírteini þar að lútandi (ECFMG cer-
tificate). Þegar umsækjandi hefur fengið námsstöðu
er ráðningarsamningurinn sendur til ECFMG
slofnunarinnar og þegar hún hefur afgreitt málið er
hægt að fá J-1 vegabréfsáritun. Önnur möguleg
vegabréfsáritun er svokölluð H-lb vegabréfsáritun
en þá þarf viðkomandi sjúkrahús sem farið er á að
bera ábyrgð á umsækjenda í stað ECFMG. Þessi
vegabréfsáritun er ekki bundin við ákveðinn tíma og
einnig er hægt að fara beint af henni og yfir á „grœna
kortið"ef það fæst. Það eru þó fá sjúkrahús sem vilja
þetta og einnig er mögulegt að H-1 b sé ekki jafn örugg
trygging fyrir dvalarleyfi þau fimm til sjö ár sem
sérnámið tekur. Maki þess sem er á H-1 b fær ekki
sjálfkrafa rétt á starfsleyfi eins og gildir um J-1. Það
auðveldar því augljóslega mjög málin ef umsækjandi
hefur bandarískt vegabréf eða „grœna kortið" frá
upphafi.
LOKAORÐ
Eins og kemur fram í þessari samantekt er það þó
nokkur vinna að sækja um framhaldsnám í
Bandaríkjunum. Það skal þó á það bent að ef unnið er
að öllu í tíma og réttar leiðir farnar í gegnum myrkviði
skriffinnskunnar þá gengur kerfið mjög vel og er það
ósk mín að þessi skrif hvetji fremur en letji fólk til
Vesturheims. Eins og allir vita er vinnuálag víðast
hvar fremur mikið en það er þó ánægjulegt að heyra
að meirihlutinn hefur miklu ánægju af námi og vinnu
innan bandarískra spítalaveggja og ekki síður virðast
þeir sem til Islendinga þekkja bera þeim vel söguna.
HEIMILISFÖNG
Educational Commission for Foreign Medical
Graduates
3624 Market Street, 4th Floor
Philadelphia, Pennsylvania 19104-2685
U.S.A.
S: (215) 386-5900
National Resident Matching Program
2450 N Slreet, NW Suite 201
Washington, DC 20037-1141
U.S.A.
S: (202) 828-0566
Grein hessi birtist ciður í Fréttabréfi Lœkna 4.tbl.
1994.
HEIMILDIR
1. Björnsdóttir US. Leit að námsstöðu vestanhafs.
Læknablaðið/Fréttabréf lækna 1993; 11(1): 19-20.
2. Wiboltt, KS. Kunsten at blive læge i USA. (1993)
Ugeskrift for Læger 1993; 155(43): 3532-4.
3. Hákonarson H. Samantekt um atriði er lúta að
búferlaflutningum til Bandaríkjanna.
Upplýsingamappa F.U.L. um framhaldsnám í
Bandaríkjunum.
44
LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg.