Læknaneminn - 01.10.1994, Page 92

Mynd2. Haltufast Óli, haltufast!
Mynd 3. Okkur finnst gaman að vaða.
slysavarnaskýlinu er upprunaleg gestabók enn í
notkun, og er það til marks um hve fáförult er um
þessar slóðir - þar má lesa byggingarsögu hússins, en
það var reist árið 1952. í Keflavík var lengst af bara
einn bær, samnefndur víkinni (nafnið bendir til mikils
reka). Margarsögurerutil frá þessum afskekkta stað.
I byrjun 18. aldarlést allt heimilisfólkið úrstórubólu,
utan ein ellefu ára stúlka. Þetta var um hávetur og
mátti stúlkan þola 10 vikna einveru uns henni var
bjargað. Hún þótti aldrei söm eftir þetta.
ÞRIÐ.fl GÖNGUDAGUR
Keflavík - Þorgeirsfjörður - Hvalvatnsfjörður
Þessi morgunn var deja vu á veðurfræðilegan
mælikvarða, alltafsamablíðan. Leiðin upp úr Keflavík
liggurumSprengibrekku íHnjáfjalli ogerhún fremur
löng og ströng fyrir hinn dæmigerða klyfjaða
göngumann. Þar heitir Messuklettur efst og ergaman
að staldra við uppi á honum og líta yfir dalinn - enda
eru hann og fjallahringur hans hið rnesta augnayndi.
Langt norður í hafi blasir Grímsey við, og þóttust
glöggir jafnvel sjá glitta í norðurheimsskautsbauginn.
Slóðin liggur víða tæpt yfir hömrum Hnjáfjalls, og
sveima mávar langt þar fyrir neðan, þótt hinir allra
forvitnustu hat'i tekið á sig krók til að skoða
mannskapinn. ViðáðumíBlæjunni, snotrumfjalladal,
girtum fjöllunum Háuþóruog Láguþóru. Lágaþóraer
hærri, hvað annað! Úr Blæjunni lá leiðin austur í
Þorgeirsfjörð. Þar stóð prestssetrið Þönglabakki (í
eyði 1944) sem þjónaði ellefu bæja sókn í Fjörðum,
þ.e. Þorgeirsfirði, Hvalvatnsfirði og Keflavík. Á
Þönglabakka stendur ágætis slysavarnarskýli, með
kojuplássi fyrir 8-10 manns. Okkar stóri hópur hélt
hins vegar ótrauður áfram yfir Þönglabakkaháls til
Hvalvatnsfjarðar. Þar varð á vegi okkar mikill
farartálmi sem er ós Fjarðarár. Hann er djúpur og
straumþungur og nær röst hans langt út á fjörð. En
skipuleggjendur ferðarinnar höfðu vitaskuld hugsað
fyrir þessu. Við höfðum samið viðjeppamann um að
færa okkur matarsendingu frá KEA á Grenivík og
kom hann einnig með gúmmíbát, kaðla og
björgunarvesti. Karlmennirnir í hópnum óðu út í
ískaldan ósinn og ferjuðu einn mann í senn með því að
draga bátinn fram og tilbaka sín á milli. Þegar um er
að ræða 27 manns og tvo hunda þá er þetta ekkert
áhlaupaverk. Sem betur fer voru margar hetjur með
í för og gáfu þær fornköppunum lítt eða ekkert eftir.
Hópurinn hélt síðan rakleiðis inn í Kaðalstaðakrók
undir Bjarnartjalli; þar beið okkar hin himneska
grillveislusending: lambalæri og dimmrauð söngolía
sem menn gerðu góð skil. Varð fólkið allkátt um
kvöldið og voru m.a. sungin hin ýmsu ættjarðarlög af
mikilli einlægni og eins margraddað og okkur var
unnt. Hver á sér fegra föðurland reyndist vinsælast.
Mynd 4. Ættjörðin clásömuð í tónum.
82
LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg.