Læknaneminn - 01.10.1994, Qupperneq 94

Mynd 6. Séntilmenn að störfum.
farinn veg í bókstaflegri merkingu, því frá Flatey
sáust fjöllin sem við höfðum gengið um síðustu daga.
Sólin var nærri sest þegar trillan skilaði okkur aftur í
land við Jökulsá. Þaðan fengum við far meðjeppum
inn að Heiðarhúsum á Flateyjardalshciði. Þar er stór
gangnamannakofi sem rúmaði megnið af hópnum.
Hinir máttu gjöra svo vel að tjalda.
FIMMTI GÖNGUDAGUR
Flateyjardalsheiði - Náttfaravíkur
Okkurtil mikillarundrunar var lágskýjað og rigning
þegar við vöknuðum. Tilhugsunin um að fara með
þrjátíu manns yfir háan fjallgarð í slíku veðri var ekki
beinlínis uppörvandi. Það kom líka á daginn að
margir voru alveg til í að láta fjóra stífa göngudaga
nægja í þetta sinn, fara bara suður Flateyjardalsheiði
og í SSS þ.e. sund, sumarbústað og siðmenninguna.
Það var ellefu manna hópur sem lagði á fjöllin, og
í upphafi var útlit fyrir svartaþoku. Eftir 15 mínútna
göngu létti skyndilega til, aftur var komin gamla góða
rjómablíðan. Okkur sóttist því gangan vel. Við
stefndum á skarð norðan Skálavíkurhnjúks (1129m),
handan vatnaskilakvaddi ValgarðurEgilsson hópinn
og hljóp niður í Heiðarhús þar sem frændi okkar sótti
hann. Við tímenningarnir lækkuðum okkur niður
Skjálfandaflóamegin; þarna sást til náttúrulegra
heimkynna Olafs Ingimarssonar, þ.e. Húsavíkur,
einnig Tjömess og Melrakkasléttu. Nú vorum við
komin niður í Náttfaravíkur. Islandssagan er líklega
öllum í fersku minni - eða hvað? Náttfari kom til
Islands með Garðari Svavarssyni: “sleit frá honum
mann, ambátt og þrœl’’ segir í Landnámu. Náttfari
nam fyrst land í Reykjadal, var síðar hrakinn þaðan
af voldugri landnámsmönnum og settist þá að í
Náttfaravíkum. Naustavík nefnist ein þeirra. Þarvar
búið góðu búi allt til 1952 þegar jörðin lagðist í eyði.
Þangað var förinni heitið. Þar stendur gamalt
steinsteypt íbúðarhús, tvær hæðir, kjallari og ris, og er
gestkomandi bent á að húsið hafi sál og sýna þurfi því
virðingu. Við tókum þetta að sjálfsögðu til greina því
við vildum allra síst vera vakin af afturgöngum um
nóttina. Um kvöldið hlóðum við hinn myndarlegasta
bálköst í fjörunni, sátum síðan og höfðum það
huggulegt við varðeldinn, hvert um sig með magafylli
af pönnukökum a la Hrólfur.
SJÖTTI GÖNGUDAGUR
Naustavík - Kotadalur - Kaldakinn
Þessi síðasta dagleið lá vestan í Bakranga, um
Kotadal og Kotaskarð niður að nyrstabæ í Köldukinn,
Björgum. Hópurinn varkominn íhörku gönguþjálfun
og brunaði áfram af miklum móð. Skref okkar voru
þó tregablandin, því hvert þeirra táknaði að endalok
þessarar dásamlegu gönguferðar færðust nær. Úr
Kotaskarði sáum við vel yfir sveitir og fjöll, m.a.
fjöllin við Mývatn, og sjálfa drottningu íslenskra
fjalla, Herðubreið. Þegar niður til byggða var komið
vorum við sótt og fyrsti viðkomustaður var sundlaugin
á Stóru-Tjörnum. Hún varð fljótlega mórauð eins og
versta jökulsá. Um kvöldið var haldin heljarinnar
grillveisla við sumarbústað Hrólfs í Skarðsskógi.
Þetta var lokahóf sem gleymist seint. Fjöllin
endurómuðu af söng.
Það er fátt sem jafnast á við gönguferð í íslenskri
náttúru. Það er niðurstaða okkar ferðalanganna að
einni slfkri lokinni. Sækjum Island heim!
84
LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg.