Læknaneminn - 01.10.1994, Síða 113

Oncomelania huspensis huspensis.Eight week old mice were
infected with 120 cer/mouse by paddling method.One group
received active antagonist 1 mg/kg s.c. twice daily for one week.in
week five post.infection. One group received inactive antagonist
in the same way. One group received buffer only.
Results: Our results indicate an unspecific effect of the
antagonist on the IgM antibody response to worm antigens. Livers
were found to be significantly larger in the buffer group as
compared to the other two.Tissue egg counts for large intestine
and small intestine were significantly higher in buffer group than
the other two. No difference was found between groups in liver
tissue egg counts.Autoradiography for SP receptors on the surface
of the parasite was negative.
Conclusions: Our results emphasize the importance of using
inactive antagonist control when using antagonists to elucidate SP
effects. No significant difference was found in liver tissue egg
counts between groups. Livers were significant larger in buffer
group. This difference might be due to larger granuloma in the
buffer mice. An investigation of that is under way. It has been
argued that SP is needed forthe normal granuloma response. Our
results indicate that such conclusions can not be drawn from
experiments using SP antagonists only and no inactive controls.
Our results are negati ve towards SP-receptors on the surface of the
parasite.lt appears that the parasite is not using SP from the host.
Immunoreactive has been demonstrated in S. japonicum. This
seems to point towards the parasite's own production of SP and a
possible difference between host and parasite SP.
HVERSU HRATT HVERFUR KRAFTAUKNING
EFTIR AUKASLAG í HJARTA:
ÁHRIF NA/CA-SKIPTA f FRUMUHIMNU OG
CA-PUMPU í FRYMISNETI.
Olafur Guðmundsson'.
Magnús Jóhannsson2, Hafliði Asgrímsson2.
'LHÍ, 2RHÍ í lyfjafrœði.
Inngangur: Svo virðist sem frumur hjartavöðva hafi aðallega
tvær leiðir til að losa Ca úr umfrymi, í þeim tilgangi að innleiða
slökun, annars vegar með ATP-háðri pumpu í SR og hins vegar
meðNa/Ca-jónaskiptiferju ísarcolemma. Casempumpaðer íSR
nýtist við næsta samdrátt en afganginn sér Na/Ca-ferjan um að
losa út úr frumunni. Verkefni þetta gekk út á að hægja annað hvort
á virkni Na/Ca-ferju eða Ca-pumpu í SR og meta áhrifin á
endurnýtingarhlutfall Ca (RF) og að bera saman RF í gáttum og
sleglum.
Efniviður og aðferðir: Teknar voru ræmur úr vinstri gátt og
separ úr hægri slegli marsvína. Samdráttarkraftur var mældur til
að meta [Ca]i. Athugað var hversu hratt kraftaukning hvarf eftir
aukaslag og endurnýtingarhlutfall Ca (RF) reiknað út frá röð slíkra
athugana þar sem mismunandi mikil kraftaukning var framkölluð,
einnig var kraftur við staðalaðstæður (Fss) mældur.
Niðurstöður: Talið er að magn SR sé um helmingi meira í
gáttum en í sleglum og í samræmi við það gáfu niðurstöður okkar
RF 0.59 í gáttum en 0.29 í sleglum. Talið er að hægja megi á Na/
Ca-skiptum með því að lækka [Na]ú eða að hækka [Ca]ú. Þegar
við lækkuðum [Na]ú í 70% og hækkuðum [Ca]ú ýmist frá 1 mM,
eða 2 mM upp í 3 og 4 mM jókst RF og kraftur við staðalaðstæður
(Fss). Talið er að hægja megi á virkni Ca-pumpu í SR með því að
lækka hitastig, þar sem pumpan er orkuháð er hún háðari hitastigi
en Na/Ca-ferjan, og einnig má blokka pumpuna sérhæft með
cyklopiazonic acid (CPA). Framkvæmdar voru tilraunir við 26°,
29°, 32° og 35° C og kom fram lækkun á RF og hækkun á Fss í
gáttum og sleglum með lækkandi hitastigi. Gerðar voru tilraunir
með allt upp í 10 pM CPA í gáttum en 100 pM í sleglum, RF
lækkaði í gáttum svo og Fss, en í sleglum jókst RF og Fss lækkaði
í þremur tilraunum en hækkaði í einni.
Ályktanir: Niðurstöður passa nokkuð vel við módel okkar um
endurnýtingu Ca, að því undanskyldu að CPA hækkaði RF í
sleglum og jók Fss f einni tilraun. Má því álykta að annað hvort
passar módelið ekki við starfsemi slegla eða CPA er ekki eins
sérhæfur blokkari á Ca-pumpu SR eins og talið hefur verið.
SARKLÍKI OG MENGUN KÍSILGÚRS
Ólafur Ineimarsson'.
Vilhjálmur Rafnsson2.
'LHÍ, 2Atvinnusjúkdómadeild Vinnueftirliti ríkisins.
Inngangur: Sarklíki (sarcoidosis) er sjúkdómur af óþekktum
orsökum, sem einkennist af íferð bólgufruma og myndun
granuloma. Hann getur komið fyrir í öllum líkamsvefjum en er
algengastur í lungum. Oft er hann einkennalaus en getur valdið
fibrosis og truflað starfsemi líffæra.
Árið 1983 var gerð athugun meðal þeirra sem unnið höfðu við
kísilgúrframleiðslu og fundust þá þrír einstaklingar sem fengið
höfðu sjúkdóminn. Síðan þá hafa fleiri greinst með sarklíki í
Húsavíkurlæknisumdæmi og vitað var að einhverjir þeirra hafa
unnið við kísilgúrframleiðslu. Tilgangur rannsóknarinnar var að
athuga hvort finna mætti samband milli sjúkdómsins og
kísilgúrmengunar en hún hefur hingað til einkum verið tengd
öðrum sjúkdómi í lungum, þ.e. kísilveiki (silicosis).
Efniviður og aðferðir: Leitað var í röntgenspjaldskrá
Sjúkrahúss og Heilsugæslustöðvar Húsavíkur að rannsóknum þar
sem sjúklingar höfðu fengið sjúkdómsgreininguna: sarcoidosis
obs. í lungum. Einnig voru heilsugæslulæknar spurðir hvort þeir
vissu um sjúklinga, sem fengið hefðu sjúkdóminn í önnur líffæri.
Sjúkálar þessara sjúklinga voru síðan skoðaðir og þeir valdir úr,
sem fengið höfðu greininguna staðfesta hjá sérfræðingi.
Viðmiðunarhópur var slembiúrtak úr íbúahópi Húsavíkur-
læknisumdæmis. Tilfella- og viðmiðunarhóparnir voru síðan
bornir saman við skrá frá Vinnueftirliti yfir þá sem unnu við
framleislu og útskipun kísilgúrs, og þannig fundið hve lengi þeir
höfðu unnið.
Niðurstöður: I röntgenspjaldskrá fundust 10 manns með
greininguna sarcoidosis obs., og fengu 7 þeirra, allir með
sjúkdóminn í lungum, greininguna staðfesta af sérfræðingi. Hinir
þrír reyndust vera með aðra sjúkdóma. Læknar bentu á einn
sjúkling með sjúkdóminn í auga sem hafði haft hreina lungnamynd.
Sex af þessum átta höfðu einhvern tíma verið útsettir fyrir
kísilgúrmengun. Marktækt aukin áhætta fannst hjá þeim sem
útsettir höfðu verið fyrir menguninni ef öll tilfellin voru tekin
með, og einnig ef þeim tilfellum var sleppt sem uppgötvast höfðu
við árlega læknisskoðun starfsmanna Kísiliðjunnar. Þegar notast
var eingöngu við þau tilfelli sem uppgötvast höfðu vegna klínískra
einkenna, náðist hins vegar ekki marktækni. Því lengur sem menn
höfðu unnið, því hærra áhættuhlutfall fyrir sjúkdóminn.
Umræða: Þessar niðurstöður benda til þess að samband
geti verið milli kísilgúrmengunar og sarklíkis og sé þar um
skammtaháð samband að ræða. Er þetta í nokkru samræmi við það
LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg.
103