Læknaneminn - 01.04.1999, Blaðsíða 42

Mynd 2.
Mynd 3.
en einkennin um sjóntaugabólguna komu fram hafði
viðkomandi fundið fyrir smávegis dofa og stundum
máttleysi í vinstra fæti. Samfara þessu var þreyta og
úthaldsleysi. Einkennin fyrir greiningu gengu alveg
til baka.
Við greiningu sýndi segulómun af heila skellur við
hliðhólf heilans báðum megin (Mynd 2). I kjölfar
sjóntaugarbólgunnar kom langvarandi þreyta og út-
haldsleysi. Einnig hefur af og til borið á dofa og
kuldatilfinningu í báðum fótum auk þess sem skynj-
un í vinstri líkamshelming hefur ekki verið eðlileg.
Vinnugeta er skert vegna frantangreindra einkenna og
hefur viðkomandi verið metinn 50% öryrki.
Engin saga er um fyrri sjúkdóma eða lyfjameðferð.
Taugaskoðun á árinu 1998 leiddi í ljós eðlilegar
augnhreyfingar og heilataugastarfsemi utan minnk-
aða skynjun á trigeminussvæðinu vinstra megin og
föla papillu í augnbotni hægra megin. Sinaviðbrögð
voru líflegri í vinstri handlegg en hægri og snerti- og
sársaukaskyn skert í vinstri handlegg og ganglim.
Plantarsvörun eðlileg báðum megin og sinaviðbrögð
í ganglimum eðlileg og jöfn. Skoðun er að öðru leyti
eðlileg. Vegna kvartana um tíð þvaglát fór viðkom-
andi í þvagfærarannsóknir sem sýndu eðlilega starf-
semi.
Taugaskoðun vorið 1999 leiddi í ljós vægt aukin
einkenni í vinstri hlið og kvartaði viðkomandi jafn-
framt um nýtt kast með versnun á sjón. Segulómun
sýndi að skellurnar við .hliðarhólf heilans höfðu
breyst (Mynd 3). Var þá ákveðið að hefja meðferð
með beta-interferoni.
Þessi einstaklingur virðist hafa talsvert virkan sjúk-
dóm og sjúkdómsgangurinn endurspeglar bakslaga-
hjöðnunargerð.
TILFELLI 3
Einstaklingur fæddur 1952 (47 ára), sent greindist
með MS árið 1993. Hugsanlegt er að einhver ein-
kenni hafi komið fram fyrir þann tíma, þótt viðkom-
andi gæti ekki gert vel grein fyrir þeirn þegar sjúk-
dómurinn greindist.
Fyrstu einkennin voru sjóntaugarbólga og segul-
ómun gaf sterkan grun um MS (Mynd 4). Sjúkdóms-
einkennin gengu nær alveg til baka og lítil einkenni
voru til staðar þar til í febrúar 1995, er bera fór á dofa
í hægri kinn ásamt jafnvægisleysi og huglægum
breytingum. Þessi einkenni gengu einnig nægilega til
baka til þess að viðkomandi hæfi aftur líkamlega erf-
ið störf eftir nokkra hvíld.
Síðla sama ár fór aftur að bera á jafnvægisleysi og
truflun á bragðskyni, auk dofa í hægri munnviki og
kinn. Maki og vinnufélagar tóku jafnframt eftir áber-
andi breytingum á persónuleika og vitrænni getu. Tal
breyttist og varð líkt og kemur fram við hnykiltruflun
(cerebellar) og nefnist „scanning dysarthria". Sjúk-
dómsskilningur var skertur og óraunsæi til staðar. Við
skoðun sáust einnig önnur taugabrottföll s.s. væg
38
LÆKNANEMINN • 1. tbl. 1999, 52. árg.