Úrval - 01.05.1963, Side 37

SALÓMON KONUNGUR . . .
45
þessari leitaði Salómon fremur
ásta drottningar vegna þess að
hann þóttist viss um, að hún
myndi fæða honum þess háttar
hörn, er hann óskaði eftir, held-
ur en vegna þess, hversu girni-
leg hún var.
Hann ákvað að biðja drottn-
ingarinnar frá Saba.
Og hann sendi henni þvi eft-
irfarandi skilaboð:
„Nú, þegar þú hefur komið á
minn fund, vilt þú þá lialda burt
án þess að kynnast því, hvernig
ég stjórna ríki mínu, hvernig
hinir útvöldu í konungsríki mínu
snæða við veizluborð mitt, og
hvernig hinir syndugu eru frá
því reknir? Af slíku muntu öðl-
ast þekkingu. Kom til mín, og
tak þér sæti nálægt hásæti mínu,
í einkatjaldbúðum minum, og ég
mun fullkomna uppfræðslu þína,
því að vissulega hefur þú elskað
vizkuna, og hún mun búa með
þér allt til þíns aldurtila og að
eilífu.“
Með þessum orðum sinum ósk-
aði hann þess, að hún kæmi á
hans fund í þeirri álmu hallar-
innar, sem einkaibúð hans var í,
enda hafði drottning og föru-
neyti hennar auðvitað búið í ann-
arri álmu hallarinnar.
Balkis tók boði háns.
Salómon bjóst til þess að vekja
undrun hennar og aðdáun, já,
lotningu hennar, i enn rífcari
mæli en áður. Han lét búa veizlu-
borð til undirbúnings komu henn-
ar, og varð það enn dýrðlegra en
venja var. Allur borðbúnaður og
ílát voru úr gulli og silfri. Þykk,
austurlenzk gólfteppi með ein-
kennilegum mynztrum þöktu
gólfið. í salnum var fjöldi alls
kyns skrautmuna og listmuna, er
skreyttir voru dýrum steinum.
Veggirnir voru þaktir marglitum
marmara. Hirðmennirnir voru í
silkiklæðum, og báru þeir dýrar
festar, sfcreyttar rúbínum, safir-
um og smarögðum. Þrælar stóðu
víðsvegar í salnum og veifuðu
blævængjum úr páfuglastélum til
þess að veita gestum nokkurn
svala. Veizluna sátu fulltrúar
fjarlæg'ra þjóða, sem sent höfðu
sendiboða á fund Salómons vegna
orðróms þess, er fór af vizku
hans og auðæfum.
Drottningin frá Saba kom með
öllu föruneyti sínu. Hún stóð ekki
að baki hirð Salómons, hvað
skrautklæði snerti, enda var hún
næstum eins auðug og hann.
Konungurinn hafði komið fyrir
sérstöku borði handa henni. Stóð
það að balci sæti hans við aðal-
veizluborðið, og á milli þeirra
hafði verið settur fagur skermur,
þannig að hún gat fylgzt með
öllu, sem gerðist, en hirðmenn-
irnri fcomu eigi auga á hana.
Drottningin heyrði allt, er tal-
að var, og sá, hvernig allt fór