Úrval - 01.02.1975, Síða 73

MINNING UM VIN
71
heppni, heldur vísvitað. Til þess
þarf snilligáfu.“
Pabbi Eds var þegjandalegur og
feiminn öldungur, sem hafði tekið
svo margar aspirínpillur til að vinna
bug á ólæknandi höfuðverk, að
hann var orðinn tilfinningalaus og
daufur fyrir flestu. Árum saman
bardúsaði hann í kjallaranum á
Pacific Biological við að búa um
sendingar og jafnvel að grípa í
grófgerðari verkin við að undirbúa
þær. Meginstolt hans • í lífinu var
aftur á móti hálfvaxið fóstur, sem
hann geymdi í safnkrukku. Þetta
hefði orðið barn negrastelpu og
kínverja. Þegar móðirin tók af ein-
hverri ástæðu arsenik og var kruf-
in, kom leyndarmálið í ljós, og
rannsóknarvinnustofan eignaðist
það. Fóstrið var hins vegar alltof
þroskað til að koma að gagni til
rannsókna, svo faðir Eds sló eign
sinni á það. Hann krosslagði litlu
fæturna eins og á búddalíkneski og
lagði saraan hendurnar, eins og það
væri að biðjast fyrir, og gekk svo
frá því uppréttu í safnkrukkunni.
Þetta var éftirtektarverð sjón, því
andlitsdrættirnir voru eins og ger-
ist meðal svertinaja, en rotvarnar-
efnin gerðu það fölgult á litinn. Og
betta var stolt gamla mannsins.
Börn. og revndar fullorðnir, komu
1ari?leiðit til að siá það. Það var
■fræat um alla Cannery Row.
Kettir voru veigamikil tekiulind
fvrir rannsóknarvinnustofuna. Þeir
vo'ru svæfðir með klóróformi, blóð-
tæmdir, en rotvarnarefni og litar-
efni snrautað i æðakerfið í staðinn.
Pvo voru beir seldir til líffræði-
T'"rnsAkno í skólum.
Þegar pöntun barst um tuttugu
og fimm ketti, var ekki nema ein
leið til að afla þeirra, því dýra-
verndarfélagið leyfði ekki að kettir
væru ræktaðir til rannsókna. Nei,
þá varð Ed að láta það kvisast með-
al strákanna í nágrenninu, að hann
vildi gefa tuttugu og fimm sent
fyrir hvern kött. sem hann fengi.
Hann varð alltaf dapur við að sjá,
hve grunnt hin fagra kattaást
strákanna í Monterey risti. Þeir
seldu sína eigin ketti, ketti frænkna
sinna, ketti nágrannanna. í nokkra
dága var létt og flóttalegt fótatak
í kjallaranum, þegar komið var
með leynd með ketti til vinnustof-
unnar. Svo fengu svipheiðir og
sakleysislegir kattavinirnir aurana
sína og hlupu til Wings Chongs
eftir gotti og hvellhettubyssum.
Ef kvartanir bárust, og einhver
þekkti kisa sinn, lét Ed hann alltaf
lausan. Einu sinni höfðu tveir litlir
hnokkar greinilega lesið um elsta
svindl heimsins og léku þann leik
tvisvar við Ed, áður en hann upp-
götvaði það. Annar seldi kött, síð-
an kom hinn skælandi af því að
kisi hans var týndur. Auðvitað fékk
hann köttinn. Þeir hefðu átt að
skipta um kött i þriðja sinn. Hefðu
þeir verið sniðugir og þolinmóðir,
hefðu þeir orðið auðkýfingar, en
meira að segia Ed þekkti skærgul-
an kött með brotið skott í þriðja
sinn, sem hann keypti hann.
Endrum og eins leigði hann ein-
hvern lausagöngumanninn í hverf-
inu til að safna dýrum fyrir sig ?
akkorði: Þetta fyrir frosk, þetta
fyrir snák, þetta fyrir kött.
Einn þessara safnara getum við