Úrval - 01.02.1975, Qupperneq 148

146
að hvenær hann dytti niður dauð-
ur, og hún vildi vera hjá honum
þá.
En þegar Jackie sá þau, fannst
honum þetta ekki geta verið rétt.
Því þótt Reece væri hokinn og
magur, virtist hann sterkari en
kona hans. Hann var sterkur, en
notaði afl sitt aðeins í þágu konu
sinnar, því það var gjöf hans til
hennar. Hið sama vildi Jackie gefa
Eilis, en hann var bara ekki sterk-
ur.
Frú Reece hvarf inn í eldhúsið
til frú Conneeley, en Reece heils-
aði Pat og Cormac, dró síðan upp
gömlu krítarpípuna sína með silf-
urlokinu og kveikti í henni.
„Öldurnar ganga hátt við Skess-
urnar," sagði hann. „En enn er
ekki farið að hvessa. Handan við
Skessurnar er himinninn heiður
eins og í frosti.“
„Fólkið er að fara frá Inishmagh,"
sagði Pat. „Landhelgisgæslan flyt-
ur það í land.“
Reece kinkaði kolli. Síðan varð
þögn. Ef fólkið flýði frá Inish-
magh, var rökrétt að álykta, að
þeim væri líka hollara að fara.
Að lokum sneri Cormac sér að
Reece og sagði: „Enn er ekki far-
ið að hvessa. Þú getur látið kerti
loga hvar sem er á eynni.“
„Það er stormur úti á hafinu,
sagði þulurinn. Hann nær hingað
bráðlega. Ég hef borið vatn í hús-
ið og bakað brauð til fjögurra daga.
Ég leit á kýrnar, um leið og ég
kom hingað. Þær voru hvorki á
beit né jórtruðu, heldur hengdu
hausana og störðu út á haf. Þær
heyra veðragnýinn. Og hundarnir
ÚRVAL
líka. Veðrið skellur á í dögun,
hugsa ég.“
„Það er best að forða sér í land,“
sagði Cormac. „Ég get flutt ykkur
í bátunum mínum. ef þið viljið.“
„Þakka þér fyrir, en ég ætla að
vera kyrr,“ sagði Reece.
„Viltu þá ekki vera í mínu húsi?“
spurði Cormac. „Þitt hús er áveð-
urs, en mitt heldur í vari. Þér er
velkomið að dvelja hjá okkur ásamt
konu þinni.“
„Ég ætla að vera í mínu húsi,“
svaraði gamli maðurinn.
„Ef það kemur flóð, flæðir milli
grandans þíns og eyjunnar," sagði
Cormac.
„Það er satt,“ svaraði Reece. „En
ef þú vilt taka af mér kúna, væri
ég þakklátur. Hún er geld, greyið,
og fjósið mitt er ekki ýkja traust.“
„Sjálfsagt," svaraði Cormac.
„É'g hygg að hann skelli á í dög-
un,“ endurtók Reece. „Guð veri
með ykkur.“ Og þar með fór hann
inn í eldhús og sótti konu sína,
síðan hurfu þau í gegnum hliðið.
„HVAÐ ÆTLAR ÞÚ að gera?“
spurði Cormac Pat, þegar gömlu
hjónin voru farin. „Verður þú kyrr
með fjölskylduna?11
„Landhelgisgæslan kemur hing-
að í kvöld,“ svaraði Pat. „Ég ætla
að senda börnin í land. Sjálfur
verð ég hér kyrr.“
„Ég ætla að senda Jackie líka,“
sagði Cormac.
„En ekki konuna?" spurði Pat.
„Hún vill áreiðanlega ekki fara.“
„Mín ekki heldur."
Börn Conneeleyhjónanna voru