Goðasteinn - 01.09.1967, Qupperneq 11

inum. Jón Vigfússon og Jóhann Jónasson náðu strax taki með báð-
um höndum á vírnum (vindustrengnum) ofan við krókinn, en Guð-
jón í Voðmúlastaðahjáleigu náði taki á króknum með hægri hendi.
Er svo híft upp, og þá ná þeir taki neðan í Guðjóni, Pétur bróðir
hans og Gestur, en þá er þeir eru komnir vel upp úr sjó, sleppir
Gestur takinu og féll í sjó niður. En þegar krókurinn er kominn
það hátt, að hæfilegt var til þess að slá honum innfyrir borðstokk-
inn skeður það, að Pétur sleppir takinu á Guðjóni og fer í sjóinn
aftur, enginn veit hve djúpt.
Eru þeir nú komnir þrír upp í skipið: Guðjón í Voðmúlastaða-
Austurhjáleigu, Jón og Jóhann. Hinir tveir síðarnefndu fara þeg-
ar niður í vélarrúm að vinda föt sín. Fékk Jóhann vænan snafs
hjá lóðsinum, íslcnzkum manni, Jóni að nafni.
Um leið og þessir þrír menn af áhöfn Sæmundar komust upp í
skipið, ber Gissur að skipshliðinni á bát Guðjóns, Sigursæl, og um
leið kcmur dráttarbáturinn á vettvang.
Segir nú fyrst af Sæmundi formanni. Járnbúntin voru löng. Þau
lágu á þóftunum, en vegna þess hve löng þau voru stóðu þau út
af barka og skut báðumegin. Sat Sæmundur á formannsþóftu sem
lög gera ráð fyrir, milli járnbúntanna. Má furðulegt heita, að hann
skyldi sleppa óskaddaður, er járnið fór að renna til ofan á skipinu.
Sæmundur maraði í sjólokunum skammt frá skipshliðinni. Sá hann
tvær árar í námunda við sig og hugðist ná til þeirra ,,á einskonar
hundasundi“, eins og hann sagði síðar sjálfur frá, og stinga árun-
um undir hcndur sér og halda sér uppi á þeim. En í sama bili er
gripið um háls honum og hann færður í kaf. Var þar kominn Ágúst
Pálsson. Man Ágúst það eitt, eftir að hann kom í sjóinn, að hann
hafði hcndur fyrir sér. Greip hann þá í eitthvað, er hann vissi ekki
hvað var, um leið og hann sökk. Dró hann Sæmund með sér í fyrstu,
en sleppti svo takinu. Seig hann dýpra og dýpra og gerði sér grein
fyrir, að hann væri að drukkna. Kvaðst hann hafa verið rólegur
og liðið vel. En svo vissi hann ekki meira af sér um sinn.
Þá er þeim Sæmundi skýtur upp aftur, voru höfð snör handtök
og þeim bjargað upp í vélbátinn. Komst þá Ágúst til meðvitundar
en var allþjakaður. Sæmundur þakkaði það aðstoðarmanninum á
Garðari, að honum var bjargað og taidi hann lífgjafa sinn síðan.
Goðasteinn
9