Goðasteinn - 01.09.1967, Page 22

myndarleg í starfi. Svo mikið þótti sr. Páli prófasti í Hörgsdal til
Steinunnar koma, að á fermingardegi hennar var ákveðin trúlofun
þeirra Páls sonar hans. Vinátta var með heimilunum í Hörgsdal
og Heiðarseli, enda náinn skyldleiki húsmæðranna, Guðríðar og
Ólafar, sem voru systradætur. Þegar þessu var ráðið, gaf Guðríður
Ólöfu hring, sem hún bað hana draga á fingur sér á giftingardegi
Páls og Steinunnar.
Ljóst er ekki, hversu langt um leið frá fermingu Steinunnar til
þess tíma, er Páll prófastur fær bréf frá Páli syni sínum, sem þá
var í skóla. I bréfi þessu biður hann föður sinn að fara út í Sel og
tilkynna, að hann sé hættur við að giftast Steinunni. Ragnhildur
Ásgrímsdóttir frá Ytri-Dalbæ var í Hörgsdal, er þetta var, og sá,
þegar prófastur las bréfið. Ógleymanleg varð henni sorg hans, því
hann táraðist yfir lestrinum. Um þennan þátt í ævi Steinunnar
eru öruggar heimildir. Ástæðan að heitrofum Páls er önnur saga
og óskráð.
Jóni Ásmundssyni eru það meðmæli ekki lítil, að hann skyldi
þykja verður slíks kosts, sem Steinunn Jónsdóttir var. Hún var
fyrsta lærða ljósmóðirin í Meðallandi. Þau áttu fjögur börn: Páll
réðst að Teygingalæk og drukknaði þar í Eldvatninu, Jón og Guð-
rún voru slagaveik og dóu bæði á Lyngum. Fjórða barnið var Ás-
mundur skáld og bóndi á Lyngum.
Síðari kona Jóns á Lyngum var Guðlaug Guðmundsdóttir frá
Hörgslandskcti. Þau áttu ekki börn saman. Hún var áður gift Jóni
Einarssyni frá Grímsstöðum og átti með honum son og dóttur.
Dóttirin hét Vilborg og giftist Ásmundi á Lyngum, sem fyrr er
nefndur. Guðlaug var ágætlega skáldmælt, og skrifaði Jón, síðari
maður hennar, upp mörg ljóð hennar og varðveitti. Síðar gaf Ás-
m.undur á Lyngum þau út í bók. Guðlaug Guðmundsdóttir var
börnum Jóns ágæt fóstra, enda orðlögð kona að mannkostum. Hún
lézt árið 1902.
Jóni Ásmundssyni varð gott til kvenna, því ekki leið á löngu,
unz hann réði sér bústýru, Kristínu Magnúsdóttur blinda, en svo
var hann nefndur vcgna þess, að sjón missti hann um sextugsaldur og
lifði blindur háa elli. Hún var dugnaðarkona hin mesta og lét sér
annt um gamla manninn. Búskap héldu þau til 1916, en þá réðist
20
Goðasteinn