Goðasteinn - 01.09.1967, Síða 63

unni, þar scm hún hvarf ofan í gilið, og um leið hvarf hún af sjón-
arsviðinu í bráð og lengd. Hún hefði brátt átt að koma í ljósmál
aftur, en það var eins og gilið hefði gleypt hana, og ég hef aldrei
séð hana síðan.
Foreldrar mínir fluttu frá Kaldrananesi að Ytri-Sólheimum og
settust þar að í hálfsmíðuðu húsi. Uppi í risinu var frágengin bað-
stofa, en niðri var óþiljað. Þar var gengið frá eldavél, en gamalt
hlóðaeldhús var notað í viðlögum. Gengið var norður í það um
skúr, sem var austan við íbúðarhúsið. I skúrnum var skilvinda og
ýmis mjólkurílát, m.a. mjólkurskjólur. Fyrsta haustið mitt á Sól-
heimum, var það eitt kvöld, að ég var að fara til mjaltanna og,
tók mjólkurskjóluna mína í skúrnum. Mamma hafði fyrr um kvöld-
ið kveikt upp í hlóðunum, en enginn átti að vera í eldhúsinu,
það vissi ég með vissu. Eldur skíðlogaði í hlóðunum, þegar ég tók
skjóiuna, og bjarmann frá honum lagði undan bökunarhellunni á
konu, sem stóð þar á gólfinu og sneri að hlóðunum, líkt og við
verk. Ég sá, að hún var vel vaxin og snyrtilega klædd, með lögu-
lega, dökka hyrnu á herðum, köflótta svuntu og skýlu á höfði.
Þessi kona átti áreiðanlega ekki heima á Sólheimabæjunum og sízt
hjá okkur. Mér varð því hverft við, og ég flýtti mér út með skjól-
una.
Ég sagði við mömmu, þegar ég hitti hana: „Hún hefur orðið á
undan þér við eldhúsverkin konan, sem ég sá í eldhúsinu áðan.‘L
Ekki kom mömmu það neitt á óvart, þó fleiri gætu gengið um
eldhúsið cn hún. Sjálf reyndi ég að telja mér trú um, að mér hefði
missýnzt þetta haustkvöld, cn aldrei getað sannfært mig um, að‘
svo hafi verið.
Alltaf er mér minnisstætt, þegar við Sigríður systir mín vorum
einu sinni að raka saman þurrheyi austur á Syðra-Jaðri í Sólheima-
nesi. Verið hafði ljómandi veður með sól og þerri, en nú var kominn
uppsláttur með móðu í lofti. Bað pabbi okkur systurnar að raka.
saman heyið, áður en það linaðist.
f Uppnesinu voru svonefndar Upptakatorfur, ofan við Æsumýri.
Þær voru blásnar allt í kring og svo brattar, að stórgripir komust
þar ekki upp. Alltaf voru þær slegnar, og voru baggarnir bornir
niður á hraunið. Torfurnar voru tvær. Við systurnar vorum ný-
Goðasteinn
61