Mímir - 01.07.1987, Qupperneq 10

vera? Fyrst verða menn að athuga hverjir það
eru sem fást við þessar rannsóknir. Það eru nú
þessir fimm fastakennarar í íslenskum bók-
menntum og svo þeir menn sem eru að gefa út
handrit í Árnastofnun. Þetta eru örfáir menn.
Úti í hinni stóru veröld er gífurlegur ijöldi
manna sem er að glíma við miðaldafræði.
Hvort sem við förum til Ástralíu eða Kanada
eða í þýskumælandi lönd, England eða Banda-
ríkin, eru fjölmargir háskólar með þjálfaða há-
skólakennara sem fást við miðaldafræði og
koma þá inn á íslenskar bókmenntir og íslensk
fræði, sem stafar auðvitað af því að þessi eign
okkar og arfleifð snertir flest svið mannlegrar
þekkingar á miðöldum. Þannig að hvort sem
það er alfræði frá miðöldum, þýðingar,
heilagra manna sögur, riddarasögur eða annað
— flestir sem eru í miðaldafræðum norðurálfu
koma nálægt íslenskum menningararfi. Þetta
leiðir óhjákvæmilega til þess að erlendir menn
skapa vöxt í þessum fræðum og þeir kynnast
vitanlega oft ýmsum nýjungum á undan okkur.
Bjarni: Efþið vilduð gera Bjarna Guðnason að
einhverjum fínum manni hér úti í bœ, þá skal
ég athuga málið.
Við erum fáir, fimm menn gera auðvitað
ekki mikið. Kannski eru þessir kennarar og
fræðimenn ekki nógu duglegir, um það má
deila. En til viðbótar við hugsanlegt getuleysi
kennaranna ber að líta á þá aðstöðu sem þeim
er búin. Það eru allir að drepast undan
kennslufargi og viðbótarkennslu til þess að
hafa ofan í sig og á, sem kemur auðvitað niður
á öllum rannsóknum. Þar að auki er bókakost-
ur ekki nægilega góður o.s.frv. — Það eru ótal
skýringar á þessu. Aðalatriðið er að við eigum
að vera þakklát fyrir allar þær rannsóknir sem
gerðar eru í íslenskum miðaldafræðum
erlendis.
Höskuldur: Varðandi málfræðina þá veit ég
ekki hvort það er hægt að benda á einhvern
einn stað þar sem meira er gert í íslenskri mál-
fræði heldur en hér heima. En ef lagðar eru
saman allar rannsóknir sem gerðar eru í ís-
Ienskri málfræði í öllum löndum og þær bornar
saman við það sem gert er hér, þá er það í
sjálfu sér rétt að margt af því er nýstárlegra en
það sem við erum að fást við.
En er rannsóknaskyldunni nægilega vel
sinnt?
Bjarni: Það held ég ekki.
.. . og komist þið upp með það?
Bjarni: Þú getur nærri. En hinu vil ég bæta
við, að þrátt fyrir það að kennarar mættu
rannsaka meira þá er enginn vafi á því að það
eru yfirleitt stundaðar meiri rannsóknir í
Heimspekideild heldur en víða í öðrum deild-
um Háskólans. Hins vegar er gallinn á þessu sá
að menn sækja aukatekjur sínar verulega til
kennslunnar. Og þess vegna verður ekki mikið
um djúphugsaðar rannsóknir.
Launakjör kennara koma sem sagt niður á
rannsóknum?
Bjarni: Alveg örugglega.
Matthías: Vinnuvikan fer öll í kennslu. Það
verður að horfast í augu við það. Það sér hver
maður að launakjör eru of léleg og kennslu-
skylda of mikil, aðstæður slíkar að fræðistörf
hljóta að verða útundan.
Bjarni: Ég vil nú bæta því við að þegar þró-
unin er orðin sú að menn eiga að fara að sinna
atvinnulífinu úti í bæ, hvernig sem það er nú
hugsað — þá verður það ekki beinlínis til að
styrkja fræðimennsku innan Háskólans. Það
eru víst einhverjir kennarar sem komnir eru
með fyrirtæki úti í bæ og þeir vinna bara við
sitt fyrirtæki og skreppa svo uppeftir til þess að
10