Mímir - 01.07.1987, Síða 12

fulltrúi nemenda sem situr í stjórn og svo hafa
nentendur stundum unnið í þágu Bókmennta-
fræðistofnunar, t.d. i sambandi við hugtaka-
bókina okkar, en allnokkrir nemendur unnu
við gerð hennar. Þannig að nemendur eiga að
vita hvað er að gerast í þessari stofnun.
Matthías: Og hún gefur líka út ritgerðir
nemenda.
Bjarni: Já, við höfum nú guggnað á B.A.-
ritgerðum, en t.d. í Stúdíu hefur komið út hver
kandídatsritgerðin á fætur annarri og það má
segja að þar séu beinlínis fræðileg tengsl við
nemendur. Skrifi nemandi verulega góða rit-
gerð, hvort sem það er í fornum eða nýjum
bókmenntum, þá hefur hann möguleika á að
koma henni á prent. Það var algerlega vonlaust
þegar ég var við nám.
Matthías: Þetta er eini möguleikinn sem
nemendum hefur gefist að gefa út ritgerðir sín-
ar. Eða nánast.
Höskuldur: Það má segja að þetta vanti hjá
okkur í málfræðinni. Það hefur reyndar verið
rætt svolítið hvort ekki væri rétt að koma upp
einhverju slíku kerfi, þar sem væru gefnar út
með einhverjum hætti námsritgerðir eða
kandídatsritgerðir nemenda. Sumir framtaks-
samir nemendur, eins og t.d. Eiríkur þegar
hann var í námi, fjölrituðu ritgerðir sínar í
nokkrum eintökum og það er löngu uppselt.
En það er talsverð eftirspum eftir svona rit-
gerðum, því það liggur oft mikil vinna í þeim
og þetta er oft efni sem er hvergi annars staðar
fáanlegt. Það er því nauðsynlegt að hægt sé að
koma þessu á framfæri með einhverjum hætti.
.. eðlilegast að Háskólinn fái að
ráða sínum málum sem mest sjálfur.“
Hver er afstaða ykkar til valdsviðs mennta-
máiaráðherra varðandi stöðuveitingar innan
skólans?
Eiríkur: Það er náttúrulega eðlilegast áð Há-
skólinn fái að ráða sínum málum sem mest
sjálfur og ákvarðanir um stöðuveitingar ættu að
vera að mestu leyti innan skólans. En hitt er
annað mál að af vissum ástæðum getur verið
erfitt að hafa það algjörlega fast. Þannig að ég
sé ekki að hjá því verði komist að ráðherra hafi
endanlegt vald um þetta. Hins vegar ætti Há-
skólinn að standa svo vel að tillögum sínum
um slík mál að ráðherra hljóti að fallast á þær.
Ég sé engan annan kost.
Höskuldur: Þótt við í Heimspekideild skipurn
dómnefndir fyrir lektorsráðningar þá er það
engin skylda og ráðherra er heldur alls ekki
skylt að fara eftir niðurstöðum dómnefndanna.
Hann getur því skipað hvern sem er í lektors-
embætti þótt viðkomandi hafi ekki fengið
hæfnisdóm. Þetta á hins vegar ekki við varð-
andi ráðningu dósenta eða prófessora. Háskól-
inn hefur farið fram á að lögum og reglugerð-
um yrði breytt þannig að sömu reglur giltu við
lektorsráðningar og gert tillögur um breytingar
á reglugerð um það, en sú breyting strandaði í
ráðuneytinu. Og ég tel að þessu ætti að breyta
þannig að ráðherra sé ekki heimilt að setja eða
skipa mann í lektorsembætti sem dæmdur hef-
ur verið óhæfur.
Bjarni: Já, því er ég sammála, en ég tel eðli-
legt að menntamálaráðherra hafi úrslitavald
um stöðuveitingar enda hefur reynslan sýnt að
hann fer yfirleitt eftir tillögum deildar.
Eiríkur: Það má kannski bæta því við að það
myndi náttúrulega fylgja með í kaupunum að
stúdentar misstu atkvæðisrétt sinn í lektors-
kjörinu ef sömu reglur giltu um veitingu
lektorsembætta og prófessorsembætta.
Bjarni: Og svo er eitt dálítið mikilvægt atriði
í sambandi við lektorsstöður, og reyndar aðrar
stöður, að aðstæður umsækjenda geta verið
mjög ólíkar. Sumir þeirra eru kannski stunda-
kennarar við Háskólann og hafa unnið sér til lofs
þar, en aðrir hafa dvalist og starfað erlendis og
eru e.t.v. lítt kunnir meðal manna hér heima.
Ef deildin ætti sjálf að ráða væru þeir síðar-
nefndu nánast útilokaðir frá því að fá starfið,
því allur þunginn færi í að fá þá sem fyrir eru.
En er ekki hugsanleg einhver önnur lausn á
þessu svo ráðherra hafi ekki endilega þetta úr-
slitavald, t.d. þannig að ákveðinn fulltrúi ráð-
herra sæti í nefnd sem réði stöðuveitingum? Því
það getur vissulega komið upp sú staða að ráð-
herra fari ekki eftir tillögum dómnefndar.
12