Mímir - 01.07.1987, Blaðsíða 11

kenna. Krafan hlýtur að vera sú að launa
kennarana og starfsliðið þolanlega svo að þetta
starfsfólk skili sinni vinnu til Háskólans. Það er
aðalatriðið.
Finnst ykkur kannski að kennarar ættu að fá
rannsóknaleyfi örar?
Bjarni: Eg er ekkert viss um það, þetta á að
duga þeim. Aðalatriðið er að þeir þurfi ekki að
vera að standa í því að snapa peninga út um
borg og bý.
Eiríkur: Kannski væri líka betra að skipu-
leggja kennsluna öðruvísi, til dæmis þannig að
menn kenndu mikið eitt misserið en sinntu svo
rannsóknum hitt misserið. Þegar ég var stunda-
kennari kenndi ég einu sinni tólf tíma á viku,
sem var nú ansi mikið, en einhvern veginn
finnst mér að tímafjöldinn skipti ekki svo
miklu máli því það fer hvort sem er allur tím-
inn í kennsluna.
Höskuldur: Launakjörin bitna náttúrulega
ekki bara á rannsóknum heldur líka á kennsl-
unni, vegna þess að þegar launin eru ekki nógu
há kenna menn meira og þá væntanlega ekki
eins vel og þeir myndu annars gera. En það
kemur auðvitað líka niður á kennslunni þegar
dregið er úr rannsóknum því að þá tengjast
ekki rannsóknirnar kennslunni eins og vera
skyldi.
Matthías: Þetta er reyndar aðalmálið held
ég, og það þurfa menn að athuga þegar kenn-
arar við Háskólann eru gagnrýndir fyrir að-
gerðaleysi og ónóga þróun í kennsluháttum.
Önnur hlið er líka á þessu máli. Þegar ekki
er borin meiri virðing fyrir kennurum en svo
að þeim eru boðin hálf vinnukonulaun fyrir
störf sín — þá skapast óánægja sem hlýtur að
hafa neikvæð áhrif á starfsandann.
„Stofnun verður aldrei
mikilvirkari en fé segir til um.“
Hvert er hlutverk rannsóknastofnana ís-
lenskudeildarinnar? Við skulum byrja á Mál-
vísindastofnun?
Höskuldur: Hlutverk þeirra er, eins og það
er skilgreint í reglugerðum, annars vegar að
sinna grundvallarrannsóknum og skapa að-
stöðu fyrir styrkþega og fræðimenn til fræði-
starfa, og hins vegar að gefa út ýmis fræðirit. En
það má kannski segja að þær séu meira og
minna vísir að stofnunum, því að þetta hefur
allt gengið miklu hægar en menn létu sig
dreyma um í upphafi þegar þeim var komið á
fót.
. .. En Bókmenntafræðistofnun?
Bjarni: Mér skilst nú að uppbygging stofnun-
arinnar sé með svipuðu sniði og reglugerð Mál-
vísindastofnunar, svipuð ákvæði. Þar eru talin
upp í mörgum liðum ætlunarverk hennar, en
fæst af því hefur komist í verk. Skýringin er
ósköp einföld; stofnun verður aldrei mikilvirk-
ari en fé segir til um, og þessar stofnanir allar
hafa verið meira og minna sveltar af ríkisins
hálfu. Þó verð ég að segja að við í Bókmennta-
fræðistofnun höfum gefið út ágæta ritröð,
rauðu ritröðina, og þar er margt ágætra rita.
Við höfum gefið út fræðirit og svo fellur líka
undir stofnunina Studia Islandica sem Sveinn
Skorri hefur ritstýrt. Allt er þetta góðra gjalda
vert.
Þá höfum við komið út hugtakaorðabók svo-
kallaðri en sú bók var nánast eingöngu kostuð
af Vísindasjóði. Nú er verið að vinna að bóka-
skrá um tímaritsgreinar og sú vinna er ein-
göngu kostuð af Vísindasjóði. Það er Iátlaus
barátta stofnunarinnar að hjara og hvað henni
tekst það lengi veit enginn. En ég verð að segja
það að miðað við aðstæður hefur stofnunin
komið ýmsu góðu til leiðar.
En Málvísindastofnun, stendur hún fyrir
einhverri útgáfu?
Eiríkur: Já, hún gerir það. Það stendur
reyndar svolítið öðruvísi á með hana en Bók-
menntafræðistofnun að því leyti að starfsemi
hennar lá alveg niðri í 10 ár og fékk engar fjár-
veitingar á því tímabili, þannig að það var
minna að þessu staðið. En hún hefur gefið út
núna á síðustu árum dálítið af kennsluritum og
líka endurprentanir á löngu uppseldum ís-
lenskum málfræðiritum.
Eru einhver tengsl milli þessara stofnana og
nemenda?
Bjarni: Já, bæði er nú eins og þið vitið einn