Mímir - 01.06.1996, Blaðsíða 10

nokkrir félagar hans heimsóttum hann þangað á
sextugsafmæli hans og færðum honum afmælis-
gjöf. Ég orti meira að segja til hans vísu undir
dróttkvæðum hætti, sem ég held að ég muni enn.
Hún var svona:
Valdimar hvað veldur,
varna grimmar nornir,
að fagna né fá bragnar
fegins þínum degi.
Óskum vér og æskjum,
enn munu dagar renna,
hátt þú heilum fæti
haldir á veg aldurs.
Finnbogi skorar á núverandi formann að gera
betur en hann skorast undan, að þessu sinni!
H — Prátt fyrir fámennið og nálægð nemenda
og kennara má samt marka af gömlum fundar-
gerðum að þið hafið verið óhræddir við að standa
upp og mótmæla kennurunum ef svo bar undir og
benda á það sem betur mátti fara.
F — Já við gerðum það stundum og settum
meðal annars saman áskorun á fyrsta fundinum.
Þessi áskorun kann þó að hafa komið kennurun-
um nokkuð á óvart, en hún var eitthvað á þessa
leið: Að láta hið bráðasta gefa út fyrirlestra í
bókmenntasögu og Islandssögu og athuga hvort
ekki væri hægt að haga svo prófum að nemendur
gætu lokið sér af smám saman, erfitt væri að ein-
beita sér ef allar greinar væru hafðar undir í einu,
ennfremur að kennsla færi dag hvern öll fram fyrir
hádegi eða eftir.
H — En þótti þetta ekki
gott framtak?
F — Jú, jú ég held að það
hafi verið þarft að hreyfa
þessu. Það er nefnt í fyrsta
tölublaði Mímis sem kom út
15 árum eftir að við færðum
kennurum okkar þessa
áskorun að aðstaða nem-
enda hefði batnað til muna.
Þó höfðu ekki allar hagræð-
istillögur gengið fram, en
vakið hefði verið máls á
þessu reglulega en jafnan
eitthvað staðið fyrir.
Á þessum tíma voru allar
námsgreinar hafðar undir í
einu, það er ekki fyrr en
löngu seinna að þetta B.A. nám er tekið upp og
menn geta einbeitt sér að einni grein. En þarna
höfðum við allt undir í einu og á lokaprófi þurftum
við að standa skil á öllu saman. Þannig að þetta
gat verið ansi snúið.
H — Það verður að segjast að það er ekki nóg
um það að nemendur þori að standa upp og segja
álit sitt á kennslutilhögun. Heilbrigð gagnrýni og
umræða getur aldrei verið nema af hinu góða.Við
ætlum þessvegna að halda á næstunni stutta opna
fundi um ýmis mál sem við teljum áhugavert og
hollt fyrir nemendur og kennara að ræða um. Við
vonumst til þess að koma með þessu gagnlegri
umræðu af stað.
F — Það er náttúrulega alltaf af hinu góða að
ræða málin. En þetta er auðvitað mjög breytt,
orðið svo fjölþætt, margir kennarar og þyngra í
vöfum, allt annað en það var í gamla daga.
H — Já þetta er vissulega dálítið flóknara kerfi,
við höfum réttindaskrifstofu stúdenta, fulltrúa
nemenda í skor og námsnefnd. Margar leiðir eru
fyrir nemendur til að koma skoðunum sínum og
kröfum á framfæri en okkur sýnist að fólk sé ekki
nógu meðvitað um þetta eða feimið að notfæra sér
þessa aðstöðu sína. Því er nauðsyn að ræða þessi
mál af og til fyrir opnum tjöldum.
F — Og þið lítið til okkar brautryðjendanna!
H — Já og það leiddi nú bara gott af sér í ykkar
tilfelli.
F — Já, já það held ég þótt við gjörbreyttum alls
ekki aðferðum kennaranna, það var skiljanlegt
því að það er mikið verk t.d. að ganga frá fyrir-
lestrum svo að maður vilji gefa þá út en þetta voru
8