Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 1

F r é 11 i r,
er ná til nyárs 1846.
Ef
Jf þa8 er öröugt aS rita hverja sögu sern er,
þá er þó ekkert eins vandasamt, einsog aÖ skira
greiuilega frá ])eim vi&burðum, sem að timanum
til iiggja manni næst. Margt er þá aÖ hreifa sér,
sem oss dauðlegum manneskjum cr ómögulegt að
sjá fyrir endaiin á; úr mörgu, sem hefst með
hávaða, verður ekkert; og úr mörgu sraáu, sein
lætur lítið af sér, spinnast merkisatburðir fyrir
lönd og iýði. Guðleg forsjá lætur sér einnig lika
að bilta sögunni ura; hún leiðir gagnstæðt úr
gagnstæðu og lætur spár manuanna til skammar
verða. — þessvegna er það örðugra að semja Skirni,
enn margur kann að hugsa; þvi i öðru eins riti,
og hann er, ber höfundinum einmitt að lýsa hálf-
fæddum og hálfdauðuin viðburðum; honuin er gjört
að skyldu að segja frá atvikum., sera enginn veit,
neina Guð einn, hvað úr kann að verða, og sem
ské má að enganvegiu eigi heima í sögunni, þó
þau hafi tilborií); því það er aðgjætanda, að þa6
er ekki allt sögulegt, sem við ber í heiminum.
það er með líf maiiiikynsiiis, einsog með manns-
lífið, afe í því er margt, sera betra er „aÖ þegja
(1*)