Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 45

47
viÖ öl!um þvílikum samtökum í trúarmálefnum.
Um sama leiti, sem [>etta forbob kom gegn llonges
áhángendum og Ijósvinunum, var jesúmönnum liöiö
að breiða út lærdóma sina meðal manna. þessu
unbu Saxar illa og kendu Jóhanni konúngsbróður
um, að forboðið væri af hans toga spuunið; vissu
menn ab hann er gagnpápiskur í lund og mein-
ingum sintim; en almúgi manns er á Saxlandi,
einsog annarstaðar, vanur að álíta það samnefni:.
pápisku og jesútrú. Kr menn voru orðnir sem
óánægðastir útúr þessii, bar |iað til, að Jóhann
konúngsbróbir kom til Leipzigar um nónbil hins
tólfta dags ágústmánabar; er hann höfuðsmaður
borgaraliðsins og var [iað erindi lians, að kanna
liðið og halda þar vopnaþíng. Allt fór vel fram,
og letst hann vera ánægður með herbúnað þeirra
og vopnaæfingar, en ógleði var yfir liðinu, og tóku
Jieir konúngsbróður tómlega. Skríllin sem íkríng
stóð æpti: „gángi Ronge vel og hinum nýkatólsku
mönnum.” Eptir þab reið Jóhann lil garðs í borg-
inni sem Prussaslot (Ilótel de Prusse) nefnist,
og mun ekki hafa verið iiinn glaðasti. jiá flykkt-
ist múgi manns þar að; .menn æptu og letu illa,
og sumir fóru að henda grjóti á gluggana. Kon-
úngsbróðir var í illu skapi áundan, en við þetta
varð hann afarreiður og leið lettvopnuðum herflokki,
sem til var kallaður, að skjóta af byssum og fall-
byssum á mannmúgunn, í stað þess að fela borg-
araliðinu sjálfu á hendur ab sefa borgaraupphlaup.
U rðu margir saklausir sárir og suuiir féllu, þarámeð-
al einn lögreglumaður, sem til friÖar, vlldi stilla;
en nær því allir, sem áverka feugu, urbir sárir á