Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 58

60 —
utanaS, serílagi trúardeilurnar á þýskalandi og
„nýkatólski” trúarflokkurinn. {Jessutan hafa verið
óeirtir og uppreisnir vífca hvar um alla Italiu,
serílagi af hálfu hinna svoköliufcu „úngu ltaliu-
manna’’, sem eginlega íraun og veru taka sörati stefnu
og kolapiltarnir (Carbonaris'), sem skömmu
eptir aldamótin æstu menn til uppreistar 'gegn
stjórnarherrunum víða hvar ura Italíu. f>að eru
menn sem æskja sömu breytíngar í stjórnarhögum
og trúarmálefnuni, einsog þeirra, sem annarstaðar
eru þegar ákomnar. Ilafa þeir árið sem leið tend-
rað uppreistareldiu í llavennu, Bolonnju, Ferröru
ogáForli. Margir voru dæmdir .og fjötraðir, en
híngað og þángað er allt fyrir það óeirðareldurin
að stínga sér uiður, og engin veil hvað úr því
kann að verða. — Ferð Ilússakeisara til Ilóma-
borgar þókti mikil tíðiudi á páfalandi, var skrifafc
um það í blöfcunum, hversu lengi þeir hefði talafc
saman, og hversu hjartanlega þeir hefði kysst
hverr annann, þeir páfi ogNikulás, var þess serilagi
getifc, að Nikulás hefði kysst á hönd hinum heilaga
föður, en að hinn heilagi faðir liefði kysst Nikulás á
munninn i staðiu. Atti þafc sumse að vera merki
þess, að Nikulás álíti páfann vera ser meiri.
Kjærði páfinn fyrir honum að margar klögnr hefði
til sin komið um þafc hversu pápiskum ástundum
væri misboðið i Rúsálandi, en Nikulás lofafci að
sjá um að þafc yrði ekki eptirleiðis, ef það liefði
áfcur verið. Vei fór nú páfinn annars að Rússa-
keisara; hann bað alla Pólena, bæði kallkyns og
/ kvennkyns að fara burt úr Róm, meðan Nikulás
væri þar, þv£ hann vissi að Nikulási er illa við