Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 12

best afe segja a5 stúdentarnir i Jena brendu li'fc-
neski erkibyskups Arnoldís í staðinn, sro hart kom
á móti liörðu. þegar Ronge nokkru siðar kom til
Leipzigar á Saxlandi og lagði útaf textauum: „Sjá
Kómaborg mun falla”, varð hark og ófriður í kyrk-
junni, lá vife sjálft að skrillinn mundi grýta liann,
enn stúdentar og borgarar komu honum undan.
Af öllu þessu ieiðir nú að órildin á pápiskunni
fer meir og rneir i vöxt, og áhángendur Ronges
fjölga, þó sjálfur sé ma&urinn hrerki neinn post-
uii ne Lúter; hann er ákafamaðr og rili það er
hann rill, cnn dýpra skyn á trúnni kvað hann ekki
hafa, eptir þvi sem sjálfir beztu rinir iians segja
um liann. það er i þriliku ekki heldur undir þvi
komið hrerr maðuriun er, heldur hrert málið er,
og það er meðal pápiskra sjálfra þegar búið að fá
yfir fimmtiu þúsundir áhángenda hér og hvar um
allt þýskaland, sérílagi í Prússalandi, Pósen og á
Saxlandi; og þessutan eru mýraargir þeir, sem
reyndar eru Ronge samdóma, enn ekki vilja krefca
uppúr fyrst um sinn. I Austurriki sjálfu eru
þeir færri sem opinberliga eru búnir að taka upp
nafn og einkenni „Ijósrinanna”, en allt leikur
þar á lausu bæði i trúarbragðamálefnum og ab öðru
leiti. I Berlinurborg liafa borgarar beðið kouúng
sinn að skérast í trúarþrætur þessar, og kenna
þeir í einu liljóði þeira um, (<sem rilja lialda bók-
stafnum fram raóli andanura”. llaun srarabi
þeira raunar, einsog liann er vanur, að hann rauni
annast allt, þeir þurfi ekki annað enn treysta sér
o. s. fr., og fylgja þeira Jögum og reglum, sem
þegar sé fyrir heudi, enn þó lítur svo út, einsog