Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 33

milli Indverskra sjálfra í Lahóresveit og Pend-
sjab, sem allt auðsjáanlega eflir veldi Enskra, því
innbúarnir veikja sig því meir sjálfir og verÖa því
ófaerari til að veita Enskum mótspyrnu, sem þeir
stríða meir sín á milli. Líka liggur sá grunur á
Bretum, að þeir blási fyrst að óeirðareldinum og
komi síban að miðla málum, til þess afe vita, hvort
ekki falli neinir molar handa þeim af borði inn-
búanna. — I Sindheraði áttu Enskir árið sem leife
í sífeldri baráttu við fjallþjóðirnar, sem iifa á
ráni og gripdeildum, og sferílagi áreita hið austind-
verska verzlunarfelag Enskra; eru þær seint unn-
ar, einsog Sirkasiumenn , og hefur landshöfðíngi
Enskra herra Iiinrik Ilardinge mátt kenna á því.
þó hefir Sjeikaflokkurinn verið hönum örfeugastur
Ijár í þúfn; er slæmur kurr í sumum talsmönn-
unnm í ráðstofu Breta útúr því hvafe herra Hin-
ríki veiti örðugt að •yfirbuga Sjeikana, og þykir
hann hafa reist ser hurðarás um öxl, að takast
það embætti á hendur, sem uú hefir hann. Stríðs-
aðferð Sjeikanna er opt lík Sirkasiumanua; felast
þeir í skóguin þegar vígi brestur og vefjast meir
íyrir óvinum síinim, enn þeir mæta þeim i skip-
aðri fyikíng og ieggja til bardaga við þá.
I Astralíu hefir Enskum tekist að koma
sér innundir hjá innbúuin eyjarinnar Otaheiti,
en bola Frakka burt, sem lengi hafa séð um eyna
mefe Pómöru drottningu. Er nú svo komið, að
Pómara er mefe öllu búin afe visa Frökknm burt;
þykist hún vilja vera frjáls, og sérílagi liafa frið
fyrir Iiinnm frönsku klerkum, sem láta séreinkar-
annt um sáluhjálp innbúanna. Eii hverja verkun
(3*)