Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 10

12
í lengri tíma hafði verife grunt á j>ví gdfea rnilli
hvorratveggja. Hávaðinn af þeim sera fráfellu
voru borgarar, verstlunar- og ifenaðarmenn, ellegar
hvað helst mefealstettiii. Mefeal bænda á ann-
ann bóginn og höfðíngjanna á hinn eru
þeir allir færri, sem yfirgfefið hafa páp-
íakuna.
það sfer því hverr og einn, afe þeir sera fallife
hafa frá hinni rómversku kirkju þettað árið, eru
af ólíku og margskonar bergi brotnir. því bæði
eru þarámeðal guðhræddir og góðir raenn, vinir
anda gufespjallsins, enu óvinir bókstafsins, sem sagt
hafa upp allri hollustu við sýnilegann höfuðsmann
hinnar katólsku kirkju, til þess afe biuda þvi fastar
trygðir við ósýnilegann konúng hinnar almennu
kristnu kirkju; með þcim teljast einnig skikkan-
legir menn og ráðvandir, skvnsamir og áfram,
sem lengi höfðu óskað annarar stefnu i trúar- og
sifeferðislífí sínu, enn þeirrar, sem samfara getur
orðið pápiskunni. Enn eins vist ér iika, að þar
voru í flokki trúníþíngar, sera ekki vildu aðeins
losast við pápiskuna, heldur vife hverja trú, sem
er, til þess að liafa því fríari hendur til að fylgja
trúlausri stefnu vorra tima. Ekki var þar heldur
skortur á andlegum flögurum, sem fljóta ofaná
froðu aldar vorrar, þeim sena annaðhvört þjóta
frain með liverjuin straumi, og luifa á móti öllu,
sem á ferfcinni eru í öllum óeirðum, og ekki svíf-
ast neius, ellegar liiniim, sein berast sofandi mefe
liverri báru, og taka þátt i hverju, sein vera skal,
af því þeim stendur á sama á hverju gengur.
Enn hvernin sem nú er því er varife, þá er