Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 55

57
hei&íngjum retta trú og snúa þeim tii kristilegs
lífernis.
A-Spáni hefir lítiS merkilegt vi5bori5 ári8
sem leiÖ. Fyrirutan einstakar óeirfcir og upp-
reisnir, sem eigi hafa or5i5 til annars, enn a5
styrkja og festa klerkavaldið ennþá meir enn áður,_
eru helstu frettirnar mannkostir þeir, sem boðist
hafa Isabellu drottníngu. Hennar hafa beÖið flmm
eða sex konungbornir menn, hverr öðrum göfgari,
nefnilega: prinsin nf Asturíu, greifin af Trapani,
prinsin af Cóbúrg, frændi prins Alberts, manús
Viktóríu drottníngar, frauskur prins af Monpansje
(Montpensier), og sumir segja lika sonur Loðvíks
Frakkakonúngs, hertoginn af Omal (Aumale). Með
öfcrnm orðum: bæði England, Frakkland 0{* Karl-
istaflokkurinn vill ná fótfestu á Spáni, með [>ví að
koma konúngbornura mauni úr sinu landi i há-
sætið hjá drottningu. En húu á örfcngt mefc að
velja, því lnin er ekki ein í ráðunum; Kristín kon-
úngamóðir vill ráða, klerkarnir vilja ráða, Enskir
vilja ráða, Frakkar vilja ráða og Isabella vill sjálf
ráða. Segja menn að vilji liennar linigi helst að
prinsinuin af Astúríu, syni Don Carlosar, sem er
laglegur maður og vel að ser um flesta hluti. En
því fær hún valla framgengt, af því mörgum er
illa vifc að nokkurr af hans ætt komist til ríkis á
Spáni; raunar hefir Don Carlos sfjálfur afsalað sfcr
öllum kröfum til konúngstignarinnar, ef sonur
sinn nái kostinum, en allir vita hvafc rammpápiskur
hann var og hans flokkur, og óttast menn þvi að
rannsóknarrétturinn murii aptur verða innleiddur,