Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 62
64
væri partur Dauaveldis. Úr þessu urðu deilur
miklar, einsog kunnugt er, og [t<i a& þýski flokk-
urinn yrði nokkuð aö slaka til, þá var& þó ekki
danska flokknum allgjörlega fullnægt, og ekki dró
saman meö flokkunura aö heldur. A þessu heflr
nú lengi gengið og báðir flokkarnir liafa, hvör
um sig, reynt að styrkja sitt mál með öllu móti;
}>ýskir hafa haldið fram þýskunni, en Danir hafa
. kostað miklu til að útbreiða og efla danska raálið
í Slesvík; Iiafa þeir sent þángað bókagjafir af
dönskum bókum, beðið konúng að skenast í leik-
inn raóti þýskum o. s. fr. Nú bættist ofaná ótti
Dana, hvernin fara kynni ef karlleggur olden-
borgarættarinnar dæi út; óttuðust sumir að þá
myndi að minnsta kosti Ilolsetuland fara undan
Danaveldi, af því karlleggurinn einsamall væri
horinn þar til ríkis eptir ákvarðan þeirri sem
gjörð var 1658, og Dauaveldi þá suudrast eun-
þá meir enn áður; væri þá ekki ab vita, neina
Slesvík fylgdi Ilolsetiilandi, og færi lika undan
Daumörku, og þá yrði töluverðt skarð fyrir skildi
i Danaveldi; þýskan mundi þá færast lengra og
lengra norður á bóginu og endirin yrði þá, að öll
Danmörk yrði þýsk. því var þab að Slesvíkur-
máli& var einna mest ræðt af öllum málum, sém
fyrirkomu á seiuustu fulltrúaþingum Dana í Ilró-
arskeldu og Vebjörgum; þókti raörgum velferð
Danmerkur vera undir því komin, að reistar yrði
rammar skorður við þýskunni og gyrdt yrði fyrir
að liertogadæmin gjæti ekki losnað við Danaveldi.
Að því laut meðal anuars fruravarp Algreen Us'síngs
jústizrábs ura að fraravegis skyldi telja Slesvík,