Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 17

hvern tínia muni ekki aSeins austurálfan Asía, held-
ur einnig suSurálfan Afríka, og vcsturálfan Ameríka
hcfja höfu&ib og sýua norÖurálfunni fraramá aö
einsog hún er þeirra minnst á jarbaruppdrættinum,
eins sb hún þaS lika í raun og veru; — og þó nú
8vo fari, sem eg ekki efast um, aÖ Evrópu í orÖ-
sius eginlegum skilningi muni verfca sýnt í bába
iieimana ábur enn lýkur, þá er þess þó máske
lángt aö bíða, og fyrir sögunni er "einn dagur
sem þúsund ár og þúsund ára sem einn dagur”.
Spá Napóleons getur rætst, þó hún gángi ekki
eptir fyrstu hundrað árin. Hvörsu lángt hún á í
laud getur engin sagt, en hitt má hvereinn tala,
aö viðureignir þær, sem norðurálfa seinustu árin
hefir átt viö hinar álfurnar, bendir sjálfsagt í þá
átt, að undirbúa hiiiar álfurnar undir ætlunarverk
þeirra, aÖ taka söguna aö sbr seint og síÖarmeir.
Sein stcndur fer Evrópu einsog fordum Róma-
borg, hún sigrar svo hún verði sigruð; hún ér
að kenna hinum yfirunnu að yfirviuna sig.
Frakkland hefir þá fyrst og fremst tekið
að sbr suðurálfuiia. Loðvik Phílippus gengur í
fótspor Napóleons; einsog hann lcitast Loövik við
aö gruudvalla og festa vald Frakka í Afríka, og
hann nemur valla staðar við Marokkuriki. En
Serkir eru bæði seigir og saubþráir. þó Frakkar
vinni hvcru sigurinu á fætur öbrum, þá rísa nýir
þjóðíiokkar upp, áreita Frakka og þreita þá, svo
naumast horfir nú til aunars betra, enn að Frakkar
muni að lokunum verða frá að hverfa, eptir mikin
raaunmissi og tilkostnað. það er líka aðgjætanda,
að Serkir berjast fyrir trú sína, og eru frá upphali
(2*)