Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 27

29
|>essu stríSi, og f>ó Woronzow hafi í vetur látið
rjðja og krenna ]>ykkvustu skógana í Dagestan,
sera Tsjerkessum hefir verið f>vílík vörn og hlýfð
í, þá er ekki að vita hversu mikið ]>ab hjálpar
Rússurn til sigurs, ef hitt er satt, sein nú flýgur
ura , ab korain sé kur í herlib Rússa og að sitt
vilji hvorr, eigi aðeius keisarinn og herinn,
heldur einnig hershöfðingjarnir og liðsmennirnir.
En hvernin sera f>ví nú líbur, f>á er hitt víst, að
Tsjerkessum eður Sirkasíumönnura eykst hugur og
áræði meb degi hverjum, þegar þeir sjá, hvernin
áreynsla og kapp alls Kússaveldis ber lægra lilutin
ámóti þeim sjálfum, hraustri og frjálsri, en lítillri
fjallþjóð. Sú er að minnsta kosti raun á orðin,
að álit Rússa hefir minkað hjá sumum þjóbum norð-
urálfunuar vib þetta stríð, og valla mun það raung
tilgáta, að Nikulás mundi fyrir laungu vera hættur
við Tsjerkessana, ef honum þækti það ekki ólíð-
andi hneisa fjrir sig og allt Rússaveldi, þvílíkt
flæini sem þnð er, að verba ab hverfa frá við svo
búið. Hann veit of vel, að Pólenum og öðruin
undirþjóbuin lians muni vaxa liugur við óliöpp sín,
og því heldur hann áfram, svo onginn géti þó
sagt, hann sé fráhorfinn. Hann er ekki öfunds-
verður af keisaratigninni, einsog nú stendur; enda
hefir hann, auk ails annars, verið lifrarveikur og
legið í gulu þettað árið, og þegar honum batnabi
gulan, lagðist hann í iktsýki. Allt fjrir það hefir
hann þó ekki haldið kjrru fjrir; í vor eð var
fór liann til Warsjáborgar á Pólenalandi, til að
litast um þar. Ilvert hann hefir drevmt þar fjrir
uppreisniniii, sem nú er að brjótast út uin allt