Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 3

væri milli endanna; ekki ætla eg rner heldur aS
segja allar þær frfettir, sem raunar má skrifa í
brefum, enn ekki er þörf á að prenta. Eg ætla
að reyna afe segja löndum frá því, sem til mestra
tiðinda frj'kir horfa, svo Ijóst og greinilega, sem
mér er unnt, en hvafe þeir hafa skrafað í stjórnar-
ráðunum þeir „Hróbjartur Píll” og „Hrýsill”, ef
eg kann að nefna þá, læt eg mér óviðkomanda,
nema þar sem það auðsjáanlega lýtur að höfuð-
málefnum þjófeanna.
þafe er þá sérilagi þrent, sem merkast má
kalla af þvi, sem hetir lireift sér i sögu þjóðanna
á seinni timum og einkanlega árife sem leið.
Fyrst og fremst eru það trúardeilurnar
á þýskalandi og það sem þaraf hefir hlotist.
þvínæst viðureign Evrópumanna við innbúa
hinna heimsálfanna.
/
I þriðja lagi ferðalög konúnganna hvers til
annars.
þessutan verfcur annara einstakra atvika stutt-
lega gétið, sem helzt eru nýúngar í, þó ekki standi
þau i eins nánu sambandi við hið veraldarsögu-
lega, einsog hitt þrent, t. d. ráfegjafaskiptin og
kornlagamálið á Englandi, þrælaverzlanin, Sles-
vikurmálið í Danmörku o. s. fr.
I. Trúardeilurnar á {>j'skalandi.
Menn hafa síðan um aldamótin og enda fyrr,
enda síðan nokkru fyrir stjórnarbótina á Frakk-
landi 1789, um alla veröld fundife til þess meir
og meir, að kristin trú hefir verið vanrækt bæði