Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 63

65
Holsetuland og Láenborg me8 þeim löndum, sem
ekki mætti skilja frá Danmörku, og sem gánga ætti
í arf eptir konúngalögum Dana. þessu urðu |)ýskir
afarreiSir og serílagi orsökuðist af því umræður
miklar bæði í Izehó og enda í sjálfu þýskalandi,
svosera í Brúnsvik og Daðeu. Játtu menn þvf raun-
ar, nð þessi lönd hefði um lángan aldur verið
Danmörku nábundin, og ab Slesvik væri, hvab hið
jiýska jijóbsarnband snerti, rejndar ekki undir
sömu lögum, og hin bæði heruðin, en hins bábu
Jreir alla gjæta, að sú ákvarðan væri enn í gyldi,
sem upp var kveðin 1650, ab karlleggur Olden-
borgarættarinnar væri einn horinn til ríkis á Hoi-
setulnndi og (eins væri í Láenborg), en væri bæði
karlleggur og kvennleggur borinn tii ríkis i Dan-
mörku sjálfri. Utúr jiessu hefir nú versnab og
versnað samlyndið inilli þýska og danska flokk-
sins í hertogadærnunnm; Ilolsetumenn hafa látið
í veðri vaka, ab þeim væri ekki meir enn svo um
sambaudib vib Dani gefið, og jafnvel háskólakenn-
urunum í Kíl hefir litist ab brúka lærdóm sinn
og álit til þess að snúa Ilolsetumönnum frá Dönum,
en ekki ab þeim. þegar konúngur vor, sem hefir
liagnýtt sjóböðin á ejnni Föhr í eumar, einsog
fyrirfarandi, i sumar eð var (Júlf-Agúst) var á
lerð í Slesvík og Holsetulandi, kom hann mebal
annars til Kílar og átti þar tal við háskólakenn-
arana; komst hann herumbil svo að orði: „ekki
er að hugsa til ab mig lángi til ab gjöra meira
tyrir þennan háskóla, enn brýn skylda rníu er til,
rncðau hann og kennárar hans ella þann ágrein-
íng og tvístrunaranda, sem nú er helst til mikill
(5)